~ Ζητείται... ~

Βαρέθηκα σου λέω…

Γιατί δεν με ακούς?!

Σταμάτα να χαμογελάς!

Μ’ εκνευρίζεις..
Αλήθεια σου λέω!

Τι δέντρο να στολίσουμε?!

Για ποιο λόγο??

Γιορτάζουμε τίποτα?

Γιατί να μην στολίζουμε δέντρα με λαμπιόνια διάφορα,

τις νύχτες του καλοκαιριού, να γουστάρουμε?...
Εγώ το έκανα έναν Αύγουστο, θυμάσαι?...
Και μου την έλεγες συνέχεια…
Πφφφφ….

Βαρέθηκα γαμώτο!

Κουράστηκα…
Θέλω τα παιδικά μου χριστουγεννοαποτέτοια πίσω…!
Τότε που είχαμε 15 γεμάτες μέρες να λιώσουμε…
Τώρα τι???
Πες μου τι?!

Μίλα! Πες κάτι!
Όχι δεν γκρινιάζω…
Ξενερωμένη είμαι…
Και κουρασμένη…
Πολύ σου λέω…

Πολλές οι ώρες που περνάω πάνω σε ψηλά τακούνια…

σε φλατ πολύχρωμα…
..σε βλέμματα και λέξεις 
καταχωνιασμένα πίσω από μπογιές μαύρες και κραγιόν,

που τζάμπα τα βάζω κι αυτά.. αφού τα τρώω…

..και ανέβασμα πάνω-κάτω..

..και φως παντού..

..και σχέδια..

..και χαρτάκια ..μολύβια ..δισκάκια πεταμένα ολ αραούντ…

Και μόλις η ώρα περάσει..
..σπίτι να τρέχω και να βουτάω με μηδενικές αντοχές στο κρεβάτι
.. καμιά φορά ξεχνώντας και τα ρούχα ακόμη να βγάλω…

Κουράστηκα σου λέω…

Για τι δέντρο μου μιλάς και πράσινα άλογα…

Φωτεινές σημάνσεις παντού θα βάλω, που θα γράφουν:

*Ζητείται απελπισμένα φρι τάιμ!!!

*Ζητείται αδιανόητα πολύς ύπνος!

*Ζητούνται απογεύματα για βόλτα με το ποδήλατο…
*Ζητείται ένα μέρος κάπου αλλού ... μακριά από 'δω... (κλικ)

* … … …

* … … … … …

 *… … … … … … …

Πάλι λαμπιόνια θα θυμίζουν…

 Άντε... Και του χρόνου ρε!  .-

~tiger lilious~

~ Στρονγκ λαβ... (Λίμιτιντ Εντίσιον) ~

Ήρθες πάλι χθες στο γραφείο…
Με αργά βήματα έκατσες πάντα στην ίδια καρέκλα…
Σου χαμογέλασα.. Χαίρομαι όταν έρχεσαι..
Ήμουν απασχολημένη πολύ..
Δεν μίλησες..

Ένιωθα το βλέμμα σου να με ακολουθεί σε κάθε μου βήμα..
Ανέβαινα.. κατέβαινα... μιλούσα.. χαμογελούσα.. έδειχνα.. πίεζα διακριτικά το δεξί μου γόνατο…
Με ενοχλεί τελευταία.. το ξέρεις..
Το κατάλαβες.. Το είδα!
Τελείωσα και ήρθα κοντά σου..
Με έσφιξες όπως τότε..
Σου έφερα κάτι.. μου είπες..
Ήμουν σίγουρη τι…
Από τη στιγμή που σε είδα στην πόρτα.
Η ολ τάιμ κλάσικ σοκολάτα σου… Ποτέ δεν την άλλαξες..!
Αυτή η γάλακτος με τα αμύγδαλα που με πεθαίνει!
Πόσο καλά με ξέρεις…(κλικ)

και πόσο σε λατρεύω γι’ αυτό!
Ως πότε θα το κάνεις? …την ρώτησα…

…και τότε μου ζήτησε να σηκωθώ από την καρέκλα του γραφείου και έκανε την κίνηση που με σκλαβώνει..
Χτύπησε απαλά τις παλάμες της στα γόνατά της… (κι ας μην αντέχουν πλέον το βάρος κανενός…) έδωσε το σήμα κατατεθέν για αγκαλιά από τις λίγες…
…μόνο που πια, μια παραλλαγή της έχω εφεύρει..
Γονάτισα μπροστά της και το κεφάλι μου εναπόθεσα εκεί που μου έδειχνε…
Τα χέρια μου τύλιξα στη μέση της και αφέθηκα… ακούγοντας την να ψελλίζει…
-Θα το κάνω αυτό μέχρι όσο αντέχω να το κάνω…
Kαι δεν νομίζω να είναι για πολύ ακόμη…

Τινάχτηκα!
Κέντρισα το βλέμμα μου στο δικό της και την παρακάλεσα να μην το ξαναπεί αυτό…
Μου χαμογέλασε με μια ανατριχιαστική ηρεμία και με το χέρι της έβαλε πάλι το κεφάλι μου στα γόνατά της…
Δεν κράτησε για πολύ όμως…

Ν Τ Ρ Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ν Ν Ν Ν ……

Με το ζόρι σηκώθηκα και απάντησα…
Την είδα να κατευθύνεται αργά προς την πόρτα…
--Θέλεις να σου καλέσω ταξί? ..την ρώτησα… περιμένοντας την γνωστή της απάντηση…

-Και αυτά τι τα έχω?! …(δείχνοντας τα κουρασμένα πόδια της)…
Όσο βαστάνε ακόμη θα…
Τη σοκολάτα σου να φας!
Αν είμαι καλά θα σου φέρω και την επόμενη εβδομάδα!...

--Θα είσαι γιαγιά!
Πάρε με τηλέφωνο μόλις φτάσεις!!!
Σ’ αγαπ...

..Είχε ήδη κλείσει την πόρτα…
~tiger lilious~

~ Νοέμβρης = Φως ~

Νοέμβρης ε??...(κλικ)
Λένε πως τη στιγμή που γεννιέσαι,

το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις είναι…. ΦΩΣ!!!
~ Φ – Ω – Σ ~ !

Το έπαθα κι εγώ…

Αλήθεια!
Και έκτοτε… ζω μέσα σ’ αυτό…
Ζω απ’ αυτό…
Είναι στη ζωή μου…
στην καθημερινότητά μου…
Απ’ την πρώτη δέσμη που από την χαραμάδα του παντζουριού μου μπαίνει το πρωί…

ως την τελευταία που δειλά εξαφανίζεται το απόγευμα…
Το έχω στα χέρια μου…
Στα μάτια μου…
Το πουλάω…
Το αγοράζω…
Το χαρίζω…

Μια από τις 30 μέρες κάποιου Νοέμβρη… είδα το πρώτο φως…
Δεν ξέρω πότε θα δω το τελευταίο…
αλλά ως τότε… θα το ζω σ’ όλο του το μεγαλείο…

Γιορτάζω το πρώτο φως μου, κάθε που έρχεται ο μήνας τούτος…
Ανοίγω τα μάτια και την ψυχή μου διάπλατα… και το αφήνω να χιμήξει μέσα μου…
ΝΑΙ! …Γεμίζω φως…!
Λαμπερό… Εκτυφλωτικό φως…
Πιο δυνατό κι απ’ του ήλιου ακόμη…
Ξέπλυμα των πάντων…

Κάθε Νοέμβρη…
Μια καινούργια αρχή…
…και αμόλυντη ξανά…
αρχίζω την αντίστροφη μέτρηση ως τον επόμενο Νοέμβρη…
Αδημονώ να φτάσει… λερωμένη και κουρασμένη να με βρει και να με αναγεννήσει…
Λυτρωτική στιγμή…
Λατρεμένος μήνας…
Μήνας ευγνωμοσύνης για το «πρώτο» εκείνο φως….
Και το τωρινό…
Και αυτό που θα έρθει…
…και βρέφος για ακόμη μια φορά να με βρει και να με κάνει να ξαναρχίσω να ζω…


ΟΥΑ!
. –


~tiger lilious~

~ Σκρου γιού γύφτε!!! ~

Αφιερωμένη σε ‘σένα καραγκιόζη πελάτη… η ανάρτηση αυτή…
…που μου τάραξες, την ήδη απ’ το πρωί ταραγμένη μέρα μου…!!!

Άαααακου ακάλυπτη επιταγή?!?!?

…και για ποσό τραγελαφικό!!!

Ου να μου χαθείς ρε!!!

…που σε προσβάλλω κιόλας!!!

Γύφτε! Ε γύφτε!
Παρ’ το και το φασκέλωμά σου, να μη στο χρωστάω!!!

Και ξες κάτι ρε???
Μπορεί δικαιωματικά να μου ανήκουν αυτά τα λεφτά…
μιας και είναι δουλεμένα πολλάκις…
…αλλά…

ΒΑΛ’ ΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ!!!(κλικ)
ΑΑΑαααα στα διάλα!!!

~tiger lilious~

~ Γιορτή...! Με φώτα χαμηλωμένα... ~

Σε θέλω…(κλικ)
Πόσο πολύ να ‘ξερες!
Και δεν σε θέλω…
Πάλι το ίδιο πολύ…

Γιορτάζω…
Άναψα όλα τα φώτα των «αναμνήσεων»…
Πάνω από τα μισά… καμένα…
Σπασμένες οι λάμπες τους…
Αρκούν όμως όσες απέμειναν με την κλωστή μέσα τους να τρεμοπαίζει, για να φωτίσουν το σκοτεινό αυτό μέρος…

Γιορτάζω…
Ένα χρόνο και κάτι… μακριά…
Όχι μόνη… αλλά… πιο μόνη από ποτέ…

Γιορτάζω…
Με βίντεο και μουσικές που με συνθλίβουν…
Αϊ ντον’τ θινκ αϊ καν λιβ γουιθάουτ γιού εντ αϊ νόου δατ αϊ νέβερ γουίλ λέει ο Κοστέλλο…
Τι θέλει κι αυτός τώρα!?!...
ΦΦΦφφφφφφφφ……



Έχω κολλήσει σ’ αυτό το βίντεο…
Αρκεί ο ήχος της «κοιλιάς» αυτής της κούκλας, να με κάνει να ενταφιάζομαι ακόμη περισσότερο….
Λάσπη σου λέω!
Είμαι πάνω της… κολλημένη στην πλάτη σου…
Βαρυγκομεί στην άμμο.. και τα βογκητά που βγάζει είναι σκέτη μαγεία!!!
Κλαίω…
Μαζί…
Πάνω της…
Στην άμμο…
Μέχρι να φτάσουμε εκεί…
Στην άκρη της θάλασσας…

Δεν είμαι καλά… Το ξέρεις..
Το ξέρω κι εγώ πως ούτε εσύ είσαι…

Και που πιστεύαμε πως η απόσταση και οι καταστάσεις δεν είναι εμπόδιο…. τιιιι???..
Κοίτα μας τώρα…!
Πάει ένας χρόνος…
Και θα περάσει κι άλλος…
Κι άλλος…
Και εμείς πάντα θα μένουμε σε υποσχέσεις και εικόνες…
Ξέμπαρκες…
Μη θωρακισμένες…
Χωρίς καν κορνίζα…

-Έχεις άπειρα δικαιώματα πάνω μου… λέγαμε...

…όταν λείπουν τα σώματα όμως…

-Μην περάσει ποτέ απ’ το μυαλό σου ότι θα μας νικήσουν οι έρωτες κουλ θινκ… Δεν μας νικάει κανείς… λέγαμε…

…όταν δεν ξέρουμε ποιος παλεύει με ποιόν όμως…

…Never thought I'd have to retire
Never thought I'd have to abstain
Never thought all this could back fire
Close up the hole in my vein…

My sweet prince…

Never thought I'd get any higher
Never thought you'd fuck with my brain
Never thought all this could expire
Never thought you'd go break the chain…

Που είμαστε γαμώ το κέρατο που ρίχνουμε ο ένας στον άλλο???
ΠΟΥ???

~tiger lilious~

~ Μου φάγανε τις καραμέλεεεεεεςς..!! ~

Θέλω τις καραμέλες μου πίσω...
Θέλω την εποχή των πεζ πίσω...

Θέλω τα σορτσάκια με τις τιράντες τις κόκκινες και τα σπορτέξ με τις λιωμένες μύτες από τη χρήση τους ως ποδηλάτου φρένα(!) πίσω...

Θέλω η γιαγιά, είκοσι δραχμές να μου δώσει κρυφά απ' τη μαμά και στο περίπτερο της πλατείας να αγοράσω το πακετάκι ανεφοδιασμού για το πεζομηχανιματάκι μου και κρυμμένη να τις πιπιλάω μια προς μια στον κήπο πίσω...

Θέλω τα λευκοπλάστ κολλημένα επί μονίμου βάσεως στα γόνατα και στους αγκώνες πίσω...

Θέλω το μπουκάλι πορτοκαλάδα κλιάφα με το καλαμάκι το καταμασημένο πίσω...

Θέλω τα κυριακάτικα πρωινά αγουροξυπνημένη στον καναπέ, με τα μπισκοτάκια μιράντα στο χέρι να λιώνουν και... μπαμπάααα θέλω τη βιντεοκασέτα αυτή με τον μπάγκς μπάαανννυυυυ πίσω...

Θέλω τα απογεύματα του καλοκαιριού που με τις φιλενάδες, εξορμήσεις στα γύρω στενά κάναμε και ότι λουλούδι σε παρτέρι υπήρχε, ρημάζαμε, κολόνιες για να φτιάξουμε, λιώνοντας τα πέταλα μέσα στο νερό της τουλούμπας και εγκεφαλικό η γιαγιάδες μας να πάθαιναν, σαν μας ανακάλυπταν στο πλυσταριό χωμένες να χασκογελάμε πίσω...

Θέλω την αθωότητα των χρόνων εκείνων πίσω...

Ζητώ πολλά?.....

Μου φάαααγααανννν τις καραμέέέέλεεεεεςςςςςς...!!!!!

ΤΙΣ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ!

(κλικ)

~t i g e r lilious~

~ Ντέιντζερ.. Ντέιντζερ.. Χάι Βόλτατζ!!! ~

Μη με προκαλείς σου λέω…!!
Μην το κάνεις..
Ολέθριες θα ‘ναι οι συνέπειες..
Το ξέρεις!

Δες με ως υποσταθμό της ΔΕΗ!!!
Ναι.. ναι.. Αυτόν με την υψηλή τάση..
Τι υψηλή δηλαδή???ΥΨΗΛΟΤΑΤΗ!!!
Μόνο απ’ έξω να περνάς…
Άντε γύρω-γύρω το πολύ…!
Εσύ διαλέγεις..

Μη σε ξεγελά όμως η όψη.. που σπιτάκι θυμίζει!
Δεν το βλέπεις κοτζάμ προειδοποιητικό σήμα στην πόρτα?!?!?
ΝΤΕΪΝΤΖΕΡ!!! ΝΤΕΪΝΤΖΕΡ!!!

ΧΑΪ ΒΟΛΤΑΤΖ!!!

Τι το γυροφέρνεις το πόμολο?!?!?
ΑΣ’ ΤΟ ΣΟΥ ΛΕΩ!!

Έτσι και μπεις μέσα…αυτό ήταν.. Πάει!
Καρβουνισμένος εκεί θα μείνεις…
(…ΑΟΥΤΣ!...)



Ένα άγγιγμα αρκεί για να….

~tiger lilious~

~ Kατ Φάιτ ~

Αααα πα πα αυτές οι γάτες όταν μαλώνουν μαύρα μεσάνυχτα…!!!
Πάνω που έχεις γλαρώσει… τυλιγμένος στα σκεπασματάκια σου…
..έτοιμος να παραδοθείς σε ύπνο βαθύ…

…Ν Ν Ν Ν Ν ιιιιΑΑΑΑΑΑΑ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ….

..και..

…Ν Ν Ν Ν Ν ιΙΙΑΑ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ… (song:Rumi - Cat Fight!)

Άγρυπνη έμεινα όλο το βράδυ…!!

Είπα να χυμήξω στον κήπο
(βλέπε: πεδίο μάχης)
με νύχι τιγρένιο και δόντι ΟΛΟ ΕΞΩ.. και με ένα ΑΑαααρρΡΡΓγγγγκκΚΚΚΡρρρΡρρρ βαθύτατο
να τις εκτοπίσω αυτοστιγμεί…!
Αλλά με κέρδισε το στρώμα και η κούραση της μέρας.

ΦΦφφφφφ… Νεξτ τάιμ δέι γουίλ σι!!!

~tiger lilious~

~ Σατς ε φουλ... ~

Γιατί;
Γιατί συνεχίζεις να το κάνεις;;;
Δεν το βλέπεις πως πληγώνοντας πληγώνεσαι περισσότερο;!;!;

Το ξέρεις πως σε κάνει να δείχνεις ανόητος?!...

Υποτιμάς την νοημοσύνη σου…
…και των άλλων…

Μα εκεί!(κλικ)

Έχεις αφοσιωθεί στην τεχνική του να πληγώνεις ότι έχεις αγαπήσει περισσότερο…

Έχεις τυφλωθεί! Το ξέρεις?

Φυσικά και τo ξέρεις!

Πιστός οπαδός του «πληγώνειν εστί φιλοσοφείν»…

Πλανάσαι πλάνην οικτράν!!!...

Πληγώνειν εστί μαλακίζειν!!!

Γκετ ε λάιφ επιτέλους!

~tiger lilious~

~ Σέκοντ μι & σέκοντ γιού...! ~

Και τι κάνεις όταν κάποια στιγμή ανακαλύψεις πως

μέσα σου…
κάτω σου…
παντού…
σε όλα σου, κρύβεται ένας δεύτερος εσύ;;;…

Όλα κάτω από το δέρμα σου…
Την επιφάνειά σου…
Έχεις ένα δεύτερο δέρμα!..

Τι κάνεις.. ε;!;!...(κλικ)
Περιμένεις μήπως την εποχή που θ’ αλλάξεις δέρμα…;
Που θα αναγεννηθείς και σαν από θαύμα θ’ απαγκιστρωθείς από την παλιωμένη και φθαρμένη πια πρώτη σου σάρκα;…
Καινούργιος τώρα!...
Πιο αγνός…
Αμόλυντος…

Κι αν αργήσει να έρθει αυτή η εποχή;

Κι αν δεν έρθει ποτέ;;;…

Τότε τι;…
Θα σέρνεσαι και θα ψάχνεις να βρεις τι έκανες λάθος;
Θα ρωτάς με απορία ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ(κλικ);!;!

Μη με ρωτάς εμένα…
Δεν πιστεύω εγώ σε δεύτερα… οτιδήποτε!!!
Μόνο σε πρώτα!...
(Μην πεις τι πρώτα τώρα:!...
Απλά θινκ…

~tiger lilious~

~ Κάθε που... ~

Προσαρμόζει ιστορίες σε τραγούδια…
Προσαρμόζει τραγούδια σε ιστορίες…

Καταναλώνει και καταναλώνεται…

Αλήθεια εύχεται να μπορούσε να(σε) αγαπούσε περισσότερο…

Κάθε που πάει..

..κάτι εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά της και της κόβει όλη τη φόρα…
Σκάει πάνω του μ’ όλη της τη δύναμη…

Συντρίβεται...

Αυτοαναιρείται…!



~tiger lilious~

~Φίαρ οφ ε τάιγκερ πλάνετ;;;~

Αφέσου ολοκληρωτικά σε ‘μένα…
Άσε κάθε φοβία και ενδοιασμό στην άκρη…
Δεν πιάνουν σε μία τάιγκερ(κλικ!) αυτά…
Έλα να σου τα μάθω όλα απ’ την αρχή…
Σαν μικρό παιδί… άμαθο… άβγαλτο… παρθένο…
Έλα και σου υπόσχομαι
πως θα προσπαθήσω να κρατήσω μέσα τα νύχια μου…
Ένστικτα είναι αυτά…!

Όλα από την αρχή σου λέω κουλ θινκ!!!
Να φιλάς…
Να νιώθεις ψυχή και σώματι…
Χάρισέ μου τα χείλη σου…
Εγώ θα σου μάθω τι να κάνεις… εσύ απλά ζήτα μου…!!

Φέρσου σαν πρίγκιπας!

Μη μου λες δεν ξέρεις τι να κάνεις!
Όλα εγώ!
Όλα… και ναι… ίσως μέσα απ’ όλα αυτά… και εγώ να σ’ αγαπήσω όπως εσύ…
Ίσως και εγώ να… γίνω δική σου…
Ανήκει αλήθεια μια τάιγκερ πουθενά όμως;;;!!
Πραγματικά δεν ξέρω…! αλλά… ας συνεχίσουμε…
Ας συνεχίσουμε την εκμάθηση συμπεριφοράς σε μια τάιγκερρρρρ…
Φίαρ μπέιμπι??? Γιού σούντεντ!!!...

~ t i g e r lilious~

~Δεν προλαβαίνω! Πρέπει να...~

- Ωχ! Το είδες?!!!
Έπεσε! Πόσο φωτεινό εεε?!
Κάνε μια ευχή!

-- …

- ΕΕεεε! Σου μιλάω!
Συνδέσου!
Σταμάτα να κοιτάς διαρκώς το ρολόι σου!

-- Πρέπει να φύγω σε λίγο.
Να κοιμηθώ λίγες ώρες, γιατί αύριο πρωί έχω πάλι να… και να… και μετά να…
Δεν προλαβαίνω!

- Μην υποβάλεις τον εαυτό σου σε τέτοια διαδικασία! Γιατί δεν χαλαρώνεις?! …Έκανες ευχή???

-- Τι να χαλαρώσω!
Τι είναι αυτό?
Πως θα τα προλάβω όλα…?!
Πνίγομαι πάλι γαμώτο!

- Ευχή έκανες???!

-- Τι ευχή?!

- Μα… Μόλις έπεσε! Μαζί το κοιτούσαμε!

-- Εγώ έναν άνδρα είδα να πέφτει, όμως δεν πρόλαβα να κάνω ευχή! (δανεικό…τρύπες)

- Πως;;;!!

-- Τίποτα! Τίποτα! Λοιπόν… είπες έπεσε;; Τι;! Που;!...

- Άντε… πήγαινε να κοιμηθείς…
Χρειάζεσαι… «Διάλλειμα»… Μεγάλο μάλλον…!

-- Τι έπεσε;; Θα μου πεις…;

- Μα τι άλλο…! Ένα αστέρι…!
Από τα πιο φωτεινά του αποψινού ουρανού!

-- Αν το προλάβαινα (κι αυτό!) ξέρεις τι θα ευχόμουν;

- …;

-- Περισσότερες ώρες!
Πέρα από τις τυπικές εικοσιτέσσερις…
Όχι υπερβολές! Μόνο όπου πραγματικά χρειάζεται!
Τώρα ας πούμε!
Θα ήθελα περισσότερες ώρες εδώ, μαζί…
Να δω κι άλλα αστέρια να πέφτουν!...
Να μη χρειάζεται να κρέμομαι από τους δείκτες του καταραμένου ρολογιού!
Κάθε ΤΙΚ! Και μια σκέψη…
Κάθε ΤΑΚ! Και ένας μικρός πανικός…
Σαν να μην έχω το χρόνο με το μέρος μου…
Μ’ έχει κουράσει αυτό!

- Γιατί δεν ζεις την στιγμή;;; Το τώρα;;;

--Γιατί δεν προλαβαίνω! Πρέπει να… Τα λέμε!...


~tiger lilious~

~ Γκρι αλήθειες... Ξεθωριασμένες...~

- Άσε με σου λέω, δεν το καταλαβαίνεις??? 
-- Μη μ' αφήσεις ποτέ... σ' εκλιπαρώ...
 
- Μη μ' ακουμπάς!
 -- Με μεθά το άγγιγμά σου...! Το έχω ανάγκη..
 
- Τι κοιτάς! Παράτα με... 
-- Νιώθω κάθε βλέμμα σου να ταξιδεύει στο κορμί μου και να βυθίζεται στο δικό μου βλέμμα και λιώνω...
 
- Μην ξανασχηματίσεις τον αριθμό μου στο τηλέφωνό σου...
--Κρέμομαι ώρες πάνω απ' το ακουστικό μέχρι να χτυπήσει και ν' ακούσω τη χροιά της φωνής σου...

- Γουστάρω που δεν σ' έχω μεσ' τα πόδια μου να μου "ζαλίζεις τον έρωτα"! 
-- Μου λείπεις τόσο πολύ γαμώτο... που τα 'χω παίξει...
 
- Μ' αρέσει που πια δεν ξεχνιέσαι στην αυλή με τη χαζομηχανή σου... στην οποία μιλούσες κιόλας! Τς! Τριών χρονών...
 -- Πόσο θέλω να καβαλήσω ξανά την μελαχρινή αυτή κούκλα και να απολαμβάνω τα "γουργουρίσματά" της, κολλημένη πάνω σου...

- Έχει αδειάσει επιτέλους πια το σπίτι από κιθάρες... καλώδια και όλα τα σχετικά... και χορεύω ελεύθερα!
-- Ψέματα... Σταμάτησα να χορεύω... Δεν μπορώ πια, αν δεν σ' έχω απέναντι... να γρατσουνίζεις τις χορδές και να γελάμε μαζί μου!...
 
Έχουμε ενσαρκώσει και οι δύο, με μεγάλη επιτυχία, τον ρόλο του "ασώτου" ...

Φεύγω ..vs.. Έρχομαι....

Θέλω και δεν θέλω να συνυπάρχουμε... Είμαι σίγουρη πως συμφωνείς γουίθ έβρι σινγκλ γουόρντ από τα παραπάνω...

Έχω φύγει... Έχεις φύγει και εσύ...
Κι αν οι παράλληλες πορείες μας ξανά τεμθούν... τότε θα είναι ολέθριο...
Τόσα θέλω και τόσα δε θέλω μαζί...
Τόσα τα φύγε... όσα και τα έλα...
Τόση η αγάπη... όσο και το μίσος... (όχι το κακό..)
Άσπρο και μαύρο μαζί... άρα...

Γκρι! Θολό... Ξεθωριασμένο... 

Γιού χαβ χερτ μι... άι χαβ χερτ γιού...(κλικ) 
Τι σημασία έχει πια...;

~tiger lilious~

~Θέλει να... επιθυμεί! Επιθυμεί να... θέλει!~

Τα έβαψε όλα μωβ βαθύ...
Τοίχους... Τραπεζάκια... Τα δυο της πορτατίφ...
Ανάβει το ένα στο αριστερό κομοδίνο.
Παίζει με το ξύλινο ανδρείκελο που έχει δίπλα..
Τα βλέφαρά της παρ' ότι έχουν βαρύνει πια,
δεν λένε με τίποτα να κλείσουν..

Θέλει;
Τι θέλει;

Θέλει να... θέλει! Επιθυμεί να... επιθυμεί! Θέλει να... θέλει! Επιθυμεί να... επιθυμεί! Θέλει να... θέλει! Επιθυμεί να... επιθυμεί! Θέλει να... θέλει! Επιθυμεί να... επιθυμεί! Θέλει να... θέλει! Επιθυμεί να... επιθυμεί!

In Trance 95 - Desire to Desire 1988

Δεν έχει σημασία τι....
Οτιδήποτε!

Θέλει να θέλει!
και
επιθυμεί να επιθυμεί!

Μην προσπαθείς να καταλάβεις τι...
Απλά δες το ως την πηγή ζωής της...
Να "θέλει"!
Να "επιθυμεί"!

ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ...
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ!

~tiger lilious~

~ Και μετά... ~

Πολύ έντονο το φως του ήλιου.
Εκτυφλωτικό.
Τα μάτια μισάνοιχτα… Σφιγμένα…
Το κόκκινο ποδήλατο λάμπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά…
Κλασσική καυτή αυγουστιάτικη μέρα…
Οι γνωστές οφθαλμαπάτες-καθρέφτης στην άσφαλτο που βράζει…
Ιδανικές συνθήκες για…. …. ….  
CRAAAASSSSSHHHHH!!!!!

Και μετά…

Εγκέφαλος σε εγρήγορση.
Προσπάθεια κατανόησης του τι μόλις έγινε!
Τι έγινε???
Μπλε φωτάκι… σειρήνα… ταχύτητα… όλοι ντυμένοι στα λευκά… φωνές… φουλ ζαλάδα…
Τι γίνεται γαμώτο?! 
Σε ηλέκτρο πάρτυ βρίσκομαι?.... 
Τι πήρα πάλι?!?!?
ΑΑΑΑαααουτςςς!!!! ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ?!?!?! ΜΗΗΗΗηηη…. ΠΟΝΑΩ!!!.....

Και μετά…
 
Ύπνος… Ξύπνιος… Πάνω… Κάτω…. Βλέμματα περίεργα… 
Ηλίθιες ερωτήσεις…
Πατέρας.. σαν να του δάγκωσαν τη γλώσσα…
Ερωτηματικά…
Ένα άθλιο τοστ.. σχεδόν άψητο.. Νερό..
-Ψιιιτττ…! Μαντμαζέλ! 
Μπορείτε παρακαλώ να μου βγάλετε αυτό από το χέρι να πάω σπίτι μου?...
Απάντηση παρ’ ολίγο συνοδευμένη από μπουνιά…! :
--ΔΕΝ τελειώσαμε ακόμη σενιόρα!!!
-Μα τελειώσαμε…..!
…Απλά βλέμμα που σκοτώνει… και…
Πόνος…

Και μετά…

ΦΑΚ ΡΕ Π#$Τ% ΜΟΥ!!!
Πάλι οι ίδιες σειρήνες…. (τρυπάνε το μυαλό μου)…
Και κόσμος πολύς… Πάλι φωνές…
Έκτακτο! Έκτακτο! Κάντε άκρη!!!
Τι σκατά σκέφτομαι;;;
Θέλω να φύγω από ‘δω ρε γαμώτο!!! ΤΩΡΑ!

Και μετά…

Τον είδα… πάνω στο φορείο…
Και όλους τους άλλους πίσω του να…. «πεθαίνουν» μαζί του…
Δυο-τρία θρανία πιο πίσω μου καθόταν θυμάμαι…
Δεν ήθελα να το δω όλο αυτό…
Ήθελα να διακτινιστώ!! Δεν το άντεχα.
Εγώ την γλύτωσα φθηνά τελικά…
Το μυαλό και η ψυχή μου όμως….. … …

" Και μετά…"(κλικ)
 
 Άουτς!!!..

~tiger lilious~

~ Δεν θέλεις... Να! ~

Μην τρέχεις…
Μίκρυνε τις δρασκελιές σου!
Δε σε φτάνω!
Δε θέλεις να σε φτάσω…

Μην περπατάς μπροστά μου…
Να μην περπατώ πίσω σου.
Πάμε μαζί… δίπλα…

Τι δεν μπορείς;!
Δεν υπάρχει δεν μπορώ!
Δεν θέλεις! Ναι…

Σε χάνω και με χάνεις..
Κάθε μέρα και πιο πολύ..

Γινόμαστε καπνός...
Δεν το βλέπεις;
Το βλέπω εγώ.

Μείνε εκεί..
Και ‘γω θα μείνω εδώ..

Έτσι πρέπει μάλλον..(κλικ)

Πως καταντήσαμε έτσι..
Εμείς που θα…
Και θα…
Και…

~tiger lilious~

~ Μη μαζί, γιατί... 18.5.-1.3.1.16.24 ~

Πάντα θα υπάρχει κάπου εκεί έξω η ύπαρξη, που θα σε κάνει να… προσπαθείς πεισματικά να λύσεις γρίφους, που μπορεί να μην υπάρχουν καν…

(Έστω x=... & ψ=...)

ψ: 18.5. - 1.3.1.16.24 για 'σένα... Βρες το!

x: Μα… Τι είναι αυτό?!...
Δεν υπάρχει!!!

ψ: Υπάρχει… Ψάξε… Σκέψου… Δεν είναι δύσκολο… Θα το βρεις..!

x: Προσπαθώ… Έχω επιστρατεύσει όλες μου τις μαθηματικές γνώσεις… Δεν μπορώ να βγάλω άκρη! Μα καλά?! Απ’ το μυαλό σου το έβγαλες??!

ψ: Ναι… Το σκέφτηκα και σου το έγραψα… Μην πνίγεσαι! Βάλε τα μαθηματικά σου για λίγο σε παρένθεση! Γιατί ενώ σου δείχνω το δάσος… εσύ κολλάς στο δέντρο…?! Είναι τόσο εύκολο πρίγκιπα…!

x: … …

ψ: … … …

x: … …18=Σ .... 5=Ε ....1=... ... Μα ΝΑΙ!!! Το βρήκα… Φακ!
Προσεύχομαι αδιάλειπτα!
Το μέγεθος της έλξης σου είναι άπειρο…
Έχω μπει στην πορεία μου και ταξιδεύω… Σου έρχομαι.

ψ: Θα χαθείς στην διαδρομή…

x: Ποτέ γυναίκα ιδέα! Θεά όλων των συντεταγμένων!

ψ: Θα χαθείς! Εγώ χάθηκα…

Πατάει το πλέι… Ο Νάστας σ’ όλο του το μεγαλείο της θυμίζει…

…Θα ξενυχτήσω να σε κοιτώ.
Πες μου πως θέλω… Θέλω…
Μες στα μάτια σου
καψ’ ένα βράδυ σου. Ένα.
Χάλασε εσύ για ‘μένα.
Ένα βράδυ σου.
Μες στα μάτια σου…

Μια στιγμή μαζί

δεν έχω φρένο μάτια μου για μας...

ΜΗ Μ Α Ζ Ι, ΓΙΑΤΙ… … …

~t i g e r lilious~

~ Διακριτικές σχέσεις * Αδιάκριτων υπάρξεων... Φέις του Φέις... ~

Διακριτικά βήματα σε άγνωστα e-λημέρια…
Διακριτικές πρώτες επαφές...
Διακριτικά ταξίδια πάνω σε μαγικές νότες & λέξεις…
Διακριτικά μηνύματα…
Διακριτικές συναντήσεις…
Διακριτικά βλέμματα… αγγίγματα… ανάσες…
Διακριτικοί μπυροκαφέδες.. μέσα σε μουσκεμένα ρούχα…
Διακριτικά τσιγάρα, μέσα σε επίσης διακριτικά σταχτοδοχεία…
Διακριτικό ίδρωμα – ξεΐδρωμα…

Αδιάκριτες πια… βαθιές ματιές…
Αδιάκριτες ερωτήσεις εν αναμονή αδιάκριτων απαντήσεων…
Αδιάκριτα πλατιά χαμόγελα…
Αδιάκριτο επερχόμενο κόλλημα…
Διακριτικοαδιάκριτα βιαστικά φιλιά & αγκαλιές…

~ t i g e r lilious ~

~ 0110010110 Έντερ... και... ~

Χανόμαστε σε δωμάτια ηλεκτρονικά…
Εικονικά…
Ειρωνικά φερόμαστε κάποιες στιγμές
Κλωστές λεπτές μας κρατούν στο τώρα.
Δώρα που η ψυχή μας λαχταρά.
Φτερά στην πλάτη.
Αυταπάτη που εκεί μέσα της κουρνιάζουμε
Αράζουμε κι ελπίζουμε
Δακρύζουμε απ’ των ψυχών τις καταθέσεις
Θέσεις κενές μες τις καρδιές μας πολλές
Χθες και σήμερα και πάντα
Απάντα και δάνεισε μου το χαμόγελό σου
Δικό σου ον… ύπαρξη… ψηφιακή…

~tiger lilious~

~ Μάι ντίαρ Σεροτονίνη! ~

Σφίγγεται η καρδιά της:
Το στομάχι της…
Πιάνει τον εαυτό της σε ανύποπτες στιγμές να γελάει…
Νιώθει στο στέρνο της ένα «ευχάριστο» βάρος να στρογγυλοκάθεται, κάνοντάς την να θέλει να ουρλιάξει!
ΑΓΓΙΞΕΣ ΚΟΡΥΦΗ!!!
ΕΧΕΙΣ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΟΥΣΙΑ!!! Σκέφτεται…
Λάμπει!
Αυτόφωτο σώμα!
ΗΛΙΟΣ!
~t i g e r lilious~

~ Λειπ... Λυπ... και τα συναφή... ~

Μου λείπεις… (είπε εκείνος..)

Σου λείπω?… (σκέφτηκε εκείνη..)

Λυπόμαστε…. (μια σκέψη..)



~tiger lilious~

~ Δερ ιζ όλγουεϊς ε μπατ...! ~

Κοιτάει τις φωτογραφίες τους… 
Βρίσκει τρεις..
Παρατήρησε της γράφει.. 
Εσύ, εγώ και το μηχανάκι…
Έχουμε όλου μας το ίδιο βλέμμα! 
Ακόμη και το ΧR. Ναι!
Θέλω να έρθεις… 
Να μην είμαι μόνος στη σέλα.. 
Θέλω να κάθεσαι ακριβώς πάνω στο Χ… 
Να κολλάς στην πλάτη μου.. 
Να τρέχουμε τόσο, που τα δάκρυά μου θα προσγειώνονται άγρια στο πρόσωπό σου και θα ενώνονται με τα δικά σου δάκρυα… 
Τι υπέροχο συναίσθημα! 
Τα γευόσουν με την γλώσσα σου μερικές φορές όταν έπεφταν κοντά στο στόμα σου μου έλεγες… Θυμάσαι?!

Όταν δεν «αντέχουμε», 
πάντα θα σκεφτόμαστε την ανώτερη εκείνη δύναμη, 
που πρέπει να μας γουστάρει τρελά για να κάνει τα πάντα να μας κρατάει ενωμένους… 
Παίζει λίγο μαζί μας βέβαια… αλλά δύσκολα παρεκκλίνει της πορείας της…

Έλα να μου ψιθυρίσεις στ’ αυτί kool thing… 
και εγώ να σου φωνάζω…
…Yeah! Tell ‘em about it!
Hit them where it hurts…

..και να συνεχίζεις…
Hey Kool Thing COME HERE!
SIT DOWN!
There’s something I gotta ask you.
I just wanna know,
What are you gonna do for me???...

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΟΥ ΛΕΩ! !
Δικός σου ψυχοσωματικά…
Γαντζωμένα τα νύχια στο μυαλό μου.. 
Ακούνητο το θύμα σου..
Περιμένω να με δαγκώσεις στο λαιμό. 
Να με φας ολόκληρο μετά.
Να εξαφανιστώ... 
κυριολεκτικά… ~αόρατος πρίγκιπας~!
Μ’ έχεις κάνει άρρωστο kool thing. 
Πυρετός σου λέω!
Ψήνομαι!!!




Τα διαβάζει… σκάει χαμόγελο! 
Αλλά…
Δερ ιζ όλγουεϊς ε μπατ!... 
Ανφόρτσουνατλι! … … …

~tiger lilious~

~ Πυρηνική σύντηξη ψυχής & σώματος με μαθηματική ακρίβεια ~

Θα τις βρούμε πρίγκιπα και τις έντεκα διαστάσεις του κρυφού μηνύματος μέσα στο πι. 
Είναι η αποστολή μας… 
Το ξέρουμε καλά!
Γι’ αυτό όλα συνωμότησαν για να συναντηθούν οι τροχιές μας…
Άνθρωπος και εξωγήινο ον…
Πυρηνική σύντηξη!!!
Cool pattern!
Έχει να γίνει μεγάλος πάταγος χρυσέ αριθμέ μου…
Θα τους τυφλώσουμε όλους από το πολύ φως!
Σίγουρη είμαι πως και αυτή είναι μια από τις έντεκα διαστάσεις του μηνύματος…
Να τους κάνουμε όλους να καλύψουν τα μάτια με τις παλάμες τους από το ΕΚΤΥΦΛΩΤΙΚΟ φως που θα εκπέμπουμε κατά την ένωσή μας…!
Μέχρι και τοίχους θα διαπερνά.. 
Τα πάντα!
Το πι ενυπάρχει στην ίδια την δομή του σύμπαντος…
Έτσι και εμείς πρίγκιπα…
Έτσι και εμείς καθρέφτη μου!
Είσαι τόσο "εγώ" γαμώτο!!!
Ο δρόμος του ωραίου είναι δύσκολος kool thing
Δυστυχώς δεν μπορώ να εξαφανίσω την διαδρομή…

Αφού δεν μπορεί να μας νικήσει κανένας, τι στεναχωριέσαι…?!

Κλείνει τα μάτια της και ουρλιάζει ένα από τα τραγούδια που γουστάρει ελεεινά πολύ!!!
…Ooh, I've been dirt
and I don't care.
'Cause I'm burning inside.
I'm the fire of life
and do you feel it..
Said do you feel it when you touch me?!...
Πωωωωωω….(κλικ)
Χορεύει…!! 
Μπέαρφουτ…! ;)

~tiger lilious~

~ Να Φύγεις από ‘δω..! Να πας αλλού! ~

Μα καλά… τι νόμιζες?! 
Πως όλα γυρίζουν γύρω από ’σένα…?! 
Όχι λοιπόν… 
ΔΕΝ στιλ θίνκινγκ οφ γιου!!! 
Το τραγούδι της Νάντλερ απλά με επηρέασε..
Κλείνει τα μάτια και σκάει γελοίο πλάνο από πίσω… 
Χέρι στη μέση.. 
Ελαφρά γερμένη μπροστά και την ατάκα από την τελευταία διαφημιστική καμπάνια της magnum με τον κορυφαίο παππού… 
Σαφώς και κάποια παραλλαγή στα λόγια… του στυλ:
-Να φύγεις από ‘δω κύριε! 
Να πας αλλού! 
Και ‘μείς πιάσαμε νυστέρια στη ζωή μας και κάναμε χειρουργεία… ουουου…. 
Όχι όμως χωρίς αναισθησία! 
Όχι έτσι μπαμ! 
Να φύγεις! 
Να πας αλλού!!!

Χαμογελάει… 
Το φαντάζεται ήδη γραμμένο με χοντρά μαύρα γράμματα σε τοίχους… σε κάδους… στη μούρη του…!
Χαμογελάει… που έχει πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο γνωστό έργο «ξεκατινιάσματος»… 
Αλλά έτσι είναι!!! 
Χρόνια τώρα αποδεδειγμένα η καλύτερη θεραπεία.
Χαμογελάει… που γνωρίζει καλά ότι είναι ζήτημα χρόνου όλα να τα αναιρέσει και να «νταουνιαστεί» ξανά και να θίνκινγκ οφ χιμ…! 
Αλλά τώρα το απολαμβάνει σ’όλο του το μεγαλείο… 
Της δίνει δύναμη…
…Αφήστε με να κάνω αυτά που κάνουν όλες
αυτές οι σουρλουλούδες, οι μαργιόλες.
Μια νύχτα θέλω, μόνο μία, να μην κλάψω
και σας τ ’ορκίζομαι θα τον ξεγράψω…
Κάτι ήξερε και η Μάνου όταν έγραφε τη θεϊκή παλιοκατίνα της…! 
Οοοοοφφφφοουυυ… 
Πάλι κρύωσε ο ελληνικός… 
Άντε καλό καλοκαιράκι!! 
Γυμνές πατουσίτσες στα πλακάκια.. αέρινα φορεματάκια… ήλιος.. θάλασσα…!
Αχ… Ναι.. καλά καταλάβατε! 
Είναι πολύ καλά σήμερα! ;)

~tiger lilious~

~Χειρουργική επέμβαση καρδιάς… Χωρίς αναισθησία!~

Νιώθει σαν να βγήκε μόλις από πολύωρη χειρουργική επέμβαση… 
Το στομάχι της είναι δεμένο κόμπο… 
Πονάει τόσο βαθιά, που κάθε κίνηση τη χτυπάει σαν ρεύμα ηλεκτρικό ακριβώς στο κέντρο της καρδιάς και του μυαλού της… 
Και ακόμη περισσότερο πονάει όσο συνειδητοποιεί πως εκείνος έχει ακόμη δύναμη και επιρροή πάνω της… 
Έβαλε πάλι τα νύχια του βαθιά στην πιο παλιά πληγή της και την σκάλισε τόσο… που βρήκε κόκαλο… Μεθυστικός ο πόνος… 
Γιατί το κάνει αυτό?... 
Τι θέλει μετά από τόσα χρόνια…? 
Αφού και εκείνος υποφέρει το ίδιο… 
Γιατί δεν εγκαταλείπει να ησυχάσουν και οι δυο?...
-Θα είμαι εκεί, είπε… Θα σε περιμένω.. στο ίδιο μέρος μετά από τόσα χρόνια.. Έστω για μια στιγμή.. δυο – τρεις κουβέντες και…
Σ’εκείνη την καταραμένη πόλη, που σε κάθε γωνιά της ξεβράζει στιγμές… εικόνες… 
Ο κόμπος από το στομάχι ανεβαίνει στο λαιμό της… 
Περιμένει… … Περιμένει… 
Το ρολόι της τα έχει παίξει… 
Δείχνει 2 ώρες μετά… 
Μα.. πότε?! 
Αφού μόλις πήγε! 
Πιάνεται από μια κολόνα και… 
Ξερνάει… 
Προσπαθεί να ανέβει στην επιφάνεια ενός ωκεανού απόγνωσης, έχοντας όμως δεμένη στο ένα της πόδι μια μπάλα ισοβίτη που όλο και πιο βαθιά την τραβά…
Φεύγει… Τρέχει… Πονάει… 
Δεν είναι δίκαιο όλο αυτό.. 
Να διαλύει έτσι ο ένας τον άλλο ακόμη… 
Μετά από τόσα γαμημένα χρόνια…!
…So bury me in the kitchen
Bury me in the stones
Oh, bury me everywhere you go
In the shadows of the hallway.
Oh, for we do no longer know
What we can no longer hold…
Only when you’re gone…
Πόσο ακόμη γαμώτο?....(κλικ)  
Φερμουάρ (με ακατάλληλο περιεχόμενο) έχει καταντήσει αυτή η πληγή πια… 
Ανοίγει… Κλείνει… Ανοίγει… Κλείνει… 
…Πως να επουλωθεί έτσι?! … …

~tiger lilious~

~Liquid Dance... ή αλλιώς.. Το Ξέπλυμα...~

Δεν σταμάτησε να βρέχει όλο βράδυ… 
Ένας χορός από σταγόνες πάνω στη σκεπή 
προσπαθεί να την νανουρίσει… 
αλλά μάταια μάλλον… 
Αρνείται πεισματικά να κλείσει τα μάτια… 
Αρέσκεται στο να ακούει την “αυτοκτονία” της κάθε ψιχάλας ξεχωριστά… 
χωμένη κάτω από τα σκεπάσματά της.. 
Για λίγο χάνεται στο ταξίδι του νου… και βυθίζεται σε αναμνήσεις.. 
Θυμάται τότε που είχε κάνει κάτι, που ο καθένας θεωρεί ηλίθιο… 
(αλλά κατά βάθος όλοι θέλουν να το νιώσουν).
..Κλασσική σκηνή ταινιών παλιού κινηματογράφου… 
Χορεύοντας με τη βροχή λοιπόν! 
Δυνατές ψιχάλες να μαστιγώνουν καθετί που συναντούν στη λήξη της πορείας τους… 
Στέγες.. δέντρα.. παγκάκια.. “εκείνη”… 
Περπατούσε σιγά και άφηνε καθεμία σταγόνα να μουσκεύει τα ρούχα της.. το δέρμα της.. την ψυχή της…! 
Να την “ξεπλύνει”..! 
Έπαιρνε βαθιές και έντονες εισπνοές, 
για να γεμίσουν τα πνευμόνια και το μυαλό της από τη μυρωδιά της γης… του χώματος.. 
Χέρια ανοιχτά και γλώσσα έξω που και που…! 
Έρωτα με το Θείο αυτό φαινόμενο! 
Και έτσι… με τις τόσο όμορφες εικόνες πίσω από τα μάτια της..  
ψιθυρίζει μια μελωδία που της ήρθε στο νου…(κλικ)
…If the rain comes
They run and hide their heads.
They might as well be dead…
Rain, I don’t mind…
…Και αφήνεται σ’ένα γλυκό ύπνο, να ξεκουράσει το σώμα και το πνεύμα της…
~tiger lilious~

~ Περί φούσκας... το ανάγνωσμα! ~

Είναι μια φούσκα…! 
Σαπουνόφουσκα για την ακρίβεια… 
Μια σαπουνόφουσκα που μόλις βγήκε από το αντίστοιχο παιχνίδι μιας μικρής, 
της οποίας η μαμά αγανακτισμένη φωνάζει που ξεχνιέται στη μέση της πλατείας… 
απορροφημένη στον φούσκινο κόσμο της!!! 
Τις φτιάχνει… και τις κυνηγάει μετά… 
Χα! Εκείνη δεν κατάφερε να την πιάσει! 
Ήταν πιο γρήγορη από τα δάχτυλα της μικρής… 
Έβλεπε όλες τις άλλες φούσκες να εκρήγνυνται σαν μικρές βόμβες, αλλά αυτή εκεί! 
Σταθερά και αμείωτα! 
Γυαλιστερή και μικρή.. όλο και πιο ψηλά ανέβαινε… 
Τόσο, ώστε να ξεφύγει εντελώς από τα μάτια της μικρής, 
η οποία είχε κιόλας εγκαταλείψει το φουσκόκοσμό της , μιας και το υγρό της χύθηκε.. 
Συγκρούστηκε με ένα περαστικό καθώς είχε το κεφάλι της ψηλά 
και παρακολουθούσε την πιο ατίθαση φούσκα που είχε δημιουργήσει, να εξαφανίζετε… 
Αστεία εικόνα…!
“Εκείνη” λοιπόν… σίγουρη πια πως δεν κινδυνεύει να γίνει ένα με την παλάμη της μικρής, 
αρχίζει να κόβει σιγά σιγά ταχύτητα και να … κατεβαίνει ξανά προς τα κάτω!!! 
Περίεργο;; 
Όχι! 
Έχει κάτι όμορφο στο νου της…! 
Πετάει πάνω από σκεπές, ταράτσες… και εντοπίζει το σπίτι που ήθελε! 
Χαμηλώνει και άλλο και γλιστράει μέσα από το παράθυρο. 
Κάνει δυο-τρεις σβούρες μέσα στον τόσο αγαπημένο χώρο… 
Όλα εκεί… στη θέση τους… 
Ξαφνικά νιώθει ένα όγκο εικόνων και αναμνήσεων να την φορτώνουν τόσο μα τόσο πολύ… 
που δεν το αντέχει… θα εκραγεί! 
Κρατιέται όμως!! 
Γρήγορα φεύγει από εκεί και… ΝΑΙ!! Είναι τυχερή… 
Ο “στόχος” εντοπίστηκε! 
Όρθιος μπροστά από τον πάγκο της κουζίνας… να ψήνει τον καφέ του… με μια υπέροχη μουσική υπόκρουση…
… There’s a place in the sun
For anyone who has the will to chase one.
And I think I’ve found mine…
So, close your eyes and…
Let me kiss you! …
Με τις ώρες το άκουγαν αυτό το κομμάτι…(κλικ)
Πετά και στέκεται στο ύψος των ματιών του… 
Ξαφνιάστηκε εκείνος… όμως δεν έκανε καμιά απότομη κίνηση… 
Χαμογέλασε και έκλεισε για λίγο τα μάτια… 
και αυτή… με μια απαλή κίνηση… πιο λαμπερή από ποτέ!... 
προσγειώθηκε στα χείλια του και… “πλουπ!” γίνανε για ακόμη μια φορά… ένα! 
Αυτό ονειρευότανε… και το πέτυχε… έστω και ως “φούσκα”…!

Υ.Γ.1 …Ε ναι! Ο καφές του τελικά φούσκωσε… χύθηκε… 
         αλλά εκείνος έμεινε ακούνητος…  
         με το χαμόγελο να παραμένει καρφωμένο στα χείλη του! 
        Και το μυαλό του να χάνετε στις ίδιες εικόνες και αναμνήσεις 
        με εκείνη…

Υ.Γ.2 Τς!…Φυσικά και την κατάλαβε!!! …

~tiger lilious~

~ Αφυπνίσου...! Αφού ξέρεις πως! ~

 Κρύβεται πίσω από τις λέξεις της 

και σε βλέπει να εστιάζεις το βλέμμα σου 

όλο και πιο πολύ πάνω της…
Βλέπει τις κόρες των ματιών σου να διαστέλλονται…
Δεν ξέρεις πως είναι εκεί… 

Πίσω από κάθε άλφα… σίγμα.. όμικρον.. 

Αναρωτιέσαι τι θα σκέφτεται όταν τα γράφει όλα αυτά… 

Ίσως και σαν κακογραμμένο παλιακό “άρλεκιν” να σου μοιάζουν… 

Αλλά κατά βάθος ξέρεις… 

Ξέρεις πως ο καθένας μας κρύβει μια τέτοια πτυχή μέσα του… 

…“Σκληρορομαντική” το όνομα που θα της ταίριαζε… Ε;… 

 ...Αφυπνίσου!
Αυτό… Τέλος .-

~tiger lilious~

~ Σαρανταεννέα καταθέσεις ψυχής... σε ανοιxτό λογαριασμό ~

Ντρέπεται… Ντρέπεται τόσο πολύ!!!
Αδυνατεί να περιγράψει το πώς νιώθει αυτή τη στιγμή… Ένα περίεργο πάντρεμα ντροπής και εγωισμού μέσα της.. Κάτι σαν αχαριστία…
Μόλις έλαβε αυτό που τόσο πολύ περίμενε… Με το που της το άφησε στα χέρια ο ταχυδρόμος… Τα δάχτυλα έχασαν κάθε έλεγχο και άρχισαν με λύσσα να σκίζουν τον φάκελο… και ναι! Επιτέλους είναι και δικά της..! Σαρανταεννέα πνευματικά παιδιά του…! Σαρανταεννέα κομμάτια της ψυχής του… Σαρανταεννέα στιγμές σκυμμένος πάνω σ’ ένα χαρτί… Παραδομένος σε σκέψεις, συναισθήματα, ενίοτε και μουσικές… Νιώθει ευλάβεια που τα κρατά… Που της τα εμπιστεύτηκε… Που κάποια από αυτά είναι γραμμένα μόνο για εκείνη… ΑΛΛΑ…. Εδώ είναι η στιγμή που νιώθει τόσο “μικρή”…! Που ντρέπεται περισσότερο από ποτέ… Γιατί; ….Γιατί έχει στα χέρια της και κομμάτια της ψυχής του… προς “κάποια άλλη ψυχή”… Πέρα από τη δική της… Είναι απολύτως λογικό, μιας και μιλάμε για μια “συλλογή” … αλλά … …ήταν μόνο για εκείνη και εκείνον όλο αυτό… Πόσο την πόνεσε να 'ξερε… και περισσότερο ντρέπεται που “τολμά” και νιώθει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που μια νότα “χαράς” η ίδια, δεν κατάφερε ποτέ να του χαρίσει… Όσο το συνειδητοποιεί… τόσο πιο βαθιά στην ντροπή βουλιάζει… και *διψάει.. σαν ψάρι στον βυθό… Κι ασφυκτιά…! Ασφυκτιά σαν συννεφάκι, μέσα στον καθαρό ουρανό! (*Δανεικό… Τρύπες).
Περίεργο συναίσθημα… Βασικά, ανυπόφορο!
Τα διαβάζει ξανά και ξανά… …
Τα ακούει ξανά και ξανά… …
Ένας κόμπος σφίγγει το λαιμό της.. ξανά και ξανά…

~tiger lilious~

~...Give me the words...~

In a Manner of speaking

I just want to say

That I could never forget the way

You told me everything

By saying nothing

#

In a manner of speaking

I don't understand

How love in silence becomes reprimand

But the way that i feel about you

Is beyond words

#

Oh give me the words

Give me the words

That tell me nothing

Ohohohoh give me the words

Give me the words

That tell me everything

#

In a manner of speaking

Semantics won't do

In this life that we live we only make do

And the way that we feel

Might have to be sacrificed

#

So in a manner of speaking

I just want to say

That just like you I should find a way

To tell you everything

By saying nothing

#

Oh give me the words

Give me the words

That tell me nothing

Ohohohoh give me the words

Give me the words

That tell me everything

# # #

{~In A Manner Of Speaking ~ Tuxedomoon} (κλικ)

“ΔΕ ΦΙΑΣΚ !”

*Τινάζεται ιδρωμένη απ’ τον ύπνο της! Πάλι οι ίδιες μαλακίες γαμώτο… Το ίδιο όνειρο που την παιδεύει 2-3 νύχτες τώρα… Της τρυπάει το μυαλό.. Δεν το αντέχει.. Θα το προσπεράσει κι απόψε.. Πάει στην κουζίνα. Δεν ανάβει κανένα φως. Το κάνει τόσο μηχανικά πια! Ρομποτικές κινήσεις… Ανοίγει το ψυγείο και κατευθείαν το βλέμμα της μαγνητίζεται στο λαμπάκι που τρεμοπαίζει. Κολλάει.. Ξεχνάει τι ήθελε.. Νιώθει κάτω από τις πατούσες της τα παγωμένα πλακάκια και αυτό την επαναφέρει στην έρευνα του περιεχομένου του ψυγείου! Δυο μήλα, κέτσαπ, ένα αυγό, μια δαγκωμένη λάκτα, 3 μπύρες και 1 πιάτο με φαγητό, το οποίο δεν μπορεί να διακρίνει τι είναι! Κρέμεται από την πόρτα και σκέφτεται… Σπουδαία! Και… «κλαπ»! ..σβήνει και το μοναδικό φως του χώρου.. Φεύγει.. Κατευθύνεται πάλι προς το δωμάτιο.. Βάζει τυχαία ένα δισκάκι από αυτά που είναι πεταμένα γύρω να παίζει και σωριάζεται στο κρεβάτι μ’ένα τσιγάρο στο χέρι… Της απομένουν δύο ώρες μέχρι να φύγει για δουλειά… και απ’ ότι φαίνεται, να κοιμηθεί είναι χλωμό.. Και μένει εκεί.. Με το δισκάκι να έχει «πει» ότι είχε να πει… το πακέτο να έχει τελειώσει και αυτή να έχει κολλήσει αυτή τη φορά με το κόκκινο λαμπάκι της τηλεόρασης… Φιάσκο! :/

~tiger lilious~

~Τρεις σκηνές... χωρίς μουσικό μπακράουντ~

Σκηνή 1η:
Κάθεται στο γραφείο.. σαστισμένη.. με κολλημένα τα δυο της μάτια στην οθόνη του υπολογιστή.. να προσπαθούν να “ρουφήξουν” κάθε συλλαβή του μηνύματος που μόλις έλαβε… Ξεχνάει μέχρι και τα βλέφαρά της να κλείσει.. Ναρκωμένη… Κανένα μουσικό μπακράουντ (!)… Ο καφές έχει παγώσει…
… … …Κάποιες φορές δακρύζουμε άνευ λόγου
καρικατούρες της ανθρώπινης μας φύσης.
Σαν σε σκηνή, θεάτρου παραλόγου,
να μοιραζόμαστε στιγμές και παραισθήσεις… … …
Πάντα ένιωθε ένα δέος… μια ανατριχίλα κάθε φορά που λάμβανε κάτι δικό του.. Γιατί ξέρει σχεδόν πάντα τι κρύβεται πίσω από κάθε πρόταση… Κάθε λέξη που γράφει για εκείνη… Ξέρει τις σκέψεις του.. Τις εικόνες…

Σκηνή 2η:
Μέρα ηλιόλουστη έξω… “Μέσα” τους συννεφιά… Το κάθε λεπτό που κυλούσε, έπαιρνε μαζί του και έναν αναστεναγμό… Ήρθε η ώρα.. Αυτή μουδιασμένη φτάνει πρώτη… Πλησιάζει κι αυτός… Χάνονται μέσα σε στενά δρομάκια, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών… Ανταλλάζουν λίγες κουβέντες… Τρομερά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα… Βρίσκουν ένα καφενείο… τέσσερις – πέντε παρέες τριγύρω, αλλά αυτοί μέσα στη “φούσκα” τους… Δυο ψυχές τόσο εύθραυστες… Οι λέξεις αρχίζουν να “λιώνουν”… και οι μορφές τους επίσης… Σαν κομμάτι πάγου εκτεθειμένο στον ήλιο… Πονάνε.. Φεύγουν.. Προς διαφορετικές κατευθύνσεις ο καθένας… Ξέρουν καλά τι σημαίνει αυτό…

Σκηνή 3η:
Μισεί τον εαυτό της όταν σκέφτεται πως έχει πληγώσει κάτι που είχε τόσο ανάγκη…

Κάτι που έτρεφε το πνεύμα και την ψυχή της!... Δεν είχε όμως κι άλλη επιλογή… Ή μπορεί και να είχε… αλλά… Εγκλωβίζεται διαρκώς στις σκέψεις της και βαυκαλίζεται μέσα σ’αυτές… Σαν γαμψά νύχια που γδέρνουν μια τρυφερή επιδερμίδα ένιωσε διαβάζοντας και τον επίλογο του μηνύματός του, δανεισμένο από τους στίχους ενός ιδιαίτερα αγαπημένου τους γκρουπ… :
- Λυπάμαι που δεν ήτανε γραφτό να… πεθάνω στο πλάι σου…
Έκλεισε την οθόνη… και τα μάτια της… Ακούμπησε το κεφάλι στα χέρια της και…

~tiger lilious~