~ ...Ήρθε... ~

   Ήρθε και η τελευταία του μέρα… (κλικ)

Οι τελευταίες του στιγμές..

Οι τελευταίες του ώρες..

Με κούρασε τα μάλα..

Θα χωθώ ξανά στο μαύρο μου παλτό!

At last!

Αutumnal Λι.

~ Καρυδάκι... να κεράσουμε?! ~

Πήγα στο σπίτι στη λίμνη πριν κάποιες μέρες.

Καρφωμένο σε μια πλαγιά μέσα στα έλατα.

Χάνεται το βλέμμα…

Όλα γαλήνια..

Όχι πολύς κόσμος..

Αντί να σπάσω αυγά κόκκινα, έσπασα καρύδια…

Απ’ αυτά τα ωραία που η γιαγιά σε σακί μου έδωσε..

Πύρινο σαν λάβα καυτή καρύδι έχεις δει?

Εγώ ναι…

Πέταξα ένα μέσα στη φωτιά και δεν έσκασε…!

Δεν έκανε τίποτα…

Μόνο μια καρδιά από πύρινο έντονο πορτοκαλί έγινε, διαγράφοντας τέλεια όλες τις φλέβες του καρυδότσουφλου…

Τουλάχιστον κολληματικό! (κλικ)

Ψήθηκαν μέτωπο και μάγουλα παρατηρώντας το..

Την επομένη περπάτησα λίγο πολύ…

(Όχι πολύ λίγο! Έχει διαφορά...!)

Μέσα σε δρόμους χωρίς αφσσσαλτ… αφφσσσ.. τς! ΑΣΦΑΛΤΟ.. στρωμένους..

Το τι συνάντησα, το κόβω χλωμό να καταφέρω να σου περάσω μέσα από απλές (περι)γραφές… γιατί έστω ότι πιστεύω αυτό που λένε κάποιοι: Μια εικόνα χίλιες λέξεις… τότε πραγματικά δεν ψήνομαι να γράφω μέχρι το 3010! (…και βάλε..)

Παντού ανάσα καθαρή και ήχοι δάσους αδιανόητοι..

Τα πνευμόνια έπαθαν σοκ! Ναι…

Πήρα ένα τσιγάρο ν’ ανάψω και σκάλωσα...

Το έβαλα πάλι στην 4^η σειρά από αριστερά στην κασετίνα και πίσω στην εσωτερική τσέπη του παλτού και έκανα 5-6 σβούρες γύρω απ’ τον εαυτό μου…

Το ίδιο (..και καλύτερα) την άκουσα!

Φτάνω στην άκρη της λίμνης..

Δίνω κάτι χρήματα σε ένα «ον» που την είχε δει ράμπο μάλλον.. (μα! κορδέλα κόκκινη στο μέτωπο και αθλητικΙΑ φανέλα.. και εγώ ντυμένη σαν κρεμμύδι??!!! Τι να πεις!) ..και παίρνω ένα ποδήλατο.. που αντί για ρόδες είχε κατισανβαρκες..
(ε.. περίπου.. Βάλε φαντασία!).

Μπαίνω στη λίμνη και αρχίζω πετάλι…

Ανέβηκε τόσο η στάθμη του νερού φέτος, που δίπλα μου έβλεπα κορυφές δέντρων, κολωνάκια φωτιστικά με τις μπάλες τους μόνο εκτός νερού… στύλους της δεη μέχρι την μέση!

…Κι ενώ έχω φτάσει αρκετά μέσα και σταματάω να ποδηλατώ(!), τεντώνω τα πόδια μου στα κατισανβαρκες, λιάζομαι σαν σαύρα και μασουλάω καρύδια από την δεξιά εξωτερική τσέπη που παλτού μου… σκέψεις μαύρες κι άραχνες έρχονται να διαλύσουν την φάση…!

Σκέψου λέει να πατήσει κάποιος το “on”στον διακόπτη για τα φωτιστικά κολωνάκια που κάποτε ήταν εκτός λίμνης… και τώρα πια φουλ εντός…!

ΨΨψψψψψψ!!! Φιάσκο!

Ολοκαύτωμα!

Ψητή τάιγκερ σε υδροποδήλατο!

Δεν ξέρω τελικά αν βγήκα ποτέ από τη λίμνη.

Ούτε πως γράφτηκαν αυτά εδώ.

Πάντως όπως και να ‘χει.. ήταν σου λέω άλλη διάσταση!

Και για να σε προλάβω πριν ρωτήσεις…

Κάποιος Νίκος την οραματίστηκε και δημιούργησε τελικά την λίμνη αυτή.. Πλαστήρας ναι.. ναι..

Μεγάλο μυαλό ε?..

Αλάνης..!

 

Καρυδάκι, να κεράσουμε?!

~τάιγκερ λι της λι και του ους ~

~ εφτα απριλη δυο χιλιαδες πεντε ~

Εφτά Απρίλη Δυο χιλιάδες πέντε.

Εφτά και τέσσερα… έντεκα..

και δυο χιλιάδες πέντε

ίσον

δυο χιλιάδες δεκάξι… πληγές σ’ όλο μου το σώμα άνοιξες τη μέρα εκείνη…

Σε δυο χιλιάδες δεκάξι αιώνες θα γίνουν όλα πάλι όπως πριν…

Τι με νοιάζει όμως εμένα μέχρι τότε…

Και σ’ αυτούς που δεν σε ξέρουν καν, λείπεις…

Μαλακία που την έκανες..

Γενικά είμαι καλά και χαμογελάω..

Αφού κάθε στιγμή στο λέω..

Έχει δυνατό ήλιο σήμερα..

Και τότε είχε..

Δεν ξέρω τι μου έχει λείψει περισσότερο..

Αλλά τι λέω..

Εκείνη η αγκαλιά.. που έκανε τις χερούκλες σου να τυλίγονται δυο φορές γύρω μου!!!

Θα τα πούμε εμείς…

~ Λι ~

~ ΣΣΣΣσσσστ.... ~

 

Μη μου φωνάζεις. Σε παρακαλώ…

Απλά μην το κάνεις!

Έτρεχα όλη μέρα.. (κλικ)

Τα βλέπω όλα x2.

Χαμήλωσε τον @#$@!#$ τον τόνο της φωνής σου!

Καταρρέω , δεν το βλέπεις…?

Σαν ρομπότ..

Κινήσεις μηχανικές πάνω-κάτω…

Για απόψε ας κάνουμε ότι δεν είμαι εδώ…

Καληνύχτα.

~τάιγκερ λι~

~ Που είσαι; ~

 

Εγώ βρήκα τον σωσία σου χθες σ’ ένα λάιβ.

Και για ώρα πολύ του χαμογελούσα..

Και αγκαλιά να τον πάρω ήθελα..

Και να τον σφίξω δυνατά..

Και με κοιτούσε κι αυτός που έτσι χαμογελαστή τον κοιτούσα..

Ναι, αλήθεια σου λέω… Πολύ χαμογελαστή!

Έλαμπε το βλέμμα.

Και με απορία το δικό του, το λόγο αναζητούσε…

Και το κατάλαβα εγώ… μα να χαμογελάω συνέχισα…

Και.. είσαι γλυκιά πολύ έτσι που τόση ώρα μου χαμογελάς..

Και χαμογελαστή πάντα του απαντώ..

Μα τόσο που σε αγαπάω!!! Μόνο να χαμογελάω μπορώ…

Κατάλαβα, μου απάντησε εκείνος…

Ναι… χαμογελαστός…

Όμως δεν κατάλαβε… Το ξέρω!

Δεν με νοιάζει κιόλας… 

Μιας και εγώ σε ‘σένα μιλούσα… όχι σ’ αυτόν…

…..

….

…

..

.

Που είσαι; (κλικ) …

~ Τ α Ϊ γ Κ ε Ρ       λ Ι ~

~ Έεελααα... ακούει ; ! ~

 

-         Η (κάθε) παρούσα στιγμή

             είναι η μόνη που έχω

             είναι η μόνη που έχω

             είναι η μόνη που έχω

             είναι η μόνη που έχω

             είναι η μόνη που έχω

-         - Τι είναι?

-  Η μόνη που έχω.

Η μόνη που έχω.

    Η μόνη που έχω.

    Η μόνη που έχω.

-         -  Ποια?

-         Η παρούσα στιγμή.

Η κάθε παρούσα στιγμή.

-         - Τι?

-  Είναι η μόνη που έχω.

          Εδώ στοπ.

-         - Παίρνεις τίποτα?(κλικ)

-         Βρε ουστ! (κλικ)

~ Τάιγκερ λι και λι και ους… και… και… και… και… … ~

~ Ό,τι θέλω λέω… ~

 

Εγώ, λέω απλά ό,τι θέλω…

Εσύ, λες απλά ό,τι θέλεις…

Αυτός, λέει απλά ό,τι θέλει…

Εμείς, λέμε απλά ό,τι θέλουμε…

Εσείς, λέτε απλά ό,τι θέλετε…

Αυτοί, λένε απλά ό,τι θέλουν…

Ό,τι θες άκου εσύ..!(κλικ)

Πάω τώρα να ζήσω λίγο και έρχομαι…

~τάιγκερ λίλιους~

~ Έλα να σου πω... ~

 

…Την επόμενη φορά που θα σε συναντήσω,

θα βγάλω το παλτό μου..

..και θα το χρησιμοποιήσω ως κάπα ματαντόρ(κλικ).

Έτσι.. για να δούμε τι θα γίνει…

 

~τάιγκερ λι~

~ Άι αμ πένταγκον! Ψάξε να βρεις άκρη... ~

ΨΨψψψτ... Τι είσαι?

Ξέρεις?

Ισοσκελές?

Δωδεκάεδρο?!

Ένα απλό τετράγωνο?

Αϊ ντοντ γκιβ ε σιέτ!

Εγώ πατάω απλά πλέι και ξέρω...!

Όλα στο δωμάτιο φαίνονται να λιώνουν 

με κάθε νότα που χύνεται στο χώρο...

Από το 2:16 δε... και ως το τέλος...

..παίζει ν' αγγίζω ταβάνι από την έκσταση 

της φωνής και του "ύφους" του Σβενόνιους...

ΡΡΡΡΡαν! Σέιβ γιόρ σελφ!!!!!

~ τάιγκερ.. σκέτο! ~

~ μπαμπλ ιμόσιονς ~

     Συναισθήματα φούσκες...

...ανάμεσα σε δόντια δεκάχρονου..

Δεκάχρονου που...

..με όση υπομονή τις δημιουργεί...

...με άλλη τόση ανυπομονησία τις συνθλίβει...

Και είναι εκκωφαντικός ο ήχος!!!

Σου τρυπάει 
όλο σου το είναι..!

~tiger lilious~

~ (πυρο)τεχνήματα (απ)ανθρώπινου (αν)εγκεφάλου ~

 

Τσούζουν φρικτά τα μάτια μου…

Και το λαρύγγι μου επίσης…

Καταπίνω και σφίγγονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου…

Βεγγαλικά και… μαλακίες!

Πουουουφφφ….! 

3… 2… 1. 

ΤΕΛΟΣ!

Χάθηκε!

Και τι κατάλαβαν δηλαδή…?

Τρία δευτερόλεπτα ουτοπίας…

Τρία δευτερόλεπτα ενθουσιασμού (?)

Kαι μετά σαν χάνοι με το στόμα ξεχασμένο στο όπεν,

να ατενίζουν το τίποτα…

…περιμένοντας τα επόμενα τρία δευτερόλεπτα βλακείας…

Σύνολο λοιπόν…

κανα πεντάλεπτο πολύχρωμης (ηχο)ρύπανσης…

Και μετά…

παντού κοκκινόλευκοι καπνοί… και τσούξιμο!!!

…Αυτό το αφόρητο τσούξιμο!!!

Και τα σκυλιά τριγύρω να κάνουν,

σαν από εξορκισμό να έχουν βγει…

Και εγώ να δακρύζω χωρίς να μπορώ να το ελέγξω…

και να βήχω ασταμάτητα…

Πεδίο μάχης κανονικό…

Λάβετε θέσεις!!!!

(βλακο)πυρ!

(πυρο)τεχνήματα (απ)ανθρώπινου (αν)εγκεφάλου…

Ποτέ μου δεν τα γούσταρα αυτά τα φωτεινά, καταθλιπτικά τίποτα!

Προτιμώ τα (μπυρο)τεχνήματα με διαφορά όμως…!

Τσίαρς λέμε!   .-

~tiger lilious~