*~ She ~*

Ξέρω τα πάντα γι’ αυτή. Έχω μάθει…! Είναι μόνη της στον μικρόκοσμό της… Γεμάτος λάσπη… πούπουλα… και όνειρα… Τόσο εύθραυστα… Σαν κρυστάλλινο ποτήρι! Ανοίγει τα ψαλιδισμένα φτερά της και κάνει προσπάθειες να πετάξει λίγο πιο ψηλά απ’ όσο νομίζει πως μπορεί… Υπερεκτίμηση δυνάμεων λέγεται αυτό !... Μια τρύπα στο (λασπωμένο) νερό… Το αστείο είναι ότι… της αρέσει το όλο σκηνικό! Γουστάρει την λάσπη όσο και τα πούπουλα!!! Το διασκεδάζει και… απλά το κάνει! Γιατί έτσι!!! Δεν υπάρχουν τύψεις και ενοχές μέσα της… Δεν τα γνωρίζει αυτά τα συναισθήματα… Οι άλλοι της τα φυτρώνουν…!
Είπα στην αρχή ότι ξέρω τα πάντα για εκείνη… Αυτή από την άλλη… δεν ξέρει τίποτα για την ίδια της την ύπαρξη! Γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να ξέρει! Προτιμά να βλέπει σιγά σιγά την έκβαση της πορείας της και να κρατά ότι της κάνει κέφι! Για τα άλλα ούτε που την νοιάζει… Τα ξεχνάει! Τα πετάει στα σκουπίδια πίσω της… την έχω ακούσει πολλές φορές να λέει: Όσα ζω, τα περνάω από ένα «σουρωτήρι»… Όπως τα μακαρόνια μετά το βράσιμο… Χάνεται όλο το άχρηστο ζουμί… και κρατάω την ουσία… Μια ολόφρεσκη μακαρονάδα, που γουστάρω να «σκίσω» στο λεπτό!!! Έτσι κάνει… Ζει το καθετί που «πραγματικά» γουστάρει με μια ιδιαίτερη μοναδικότητα… Τόσο έντονα! Τόσο, ώστε να την ακολουθεί για αρκετό καιρό… Μην βιαστείτε λοιπόν να την κρίνετε και να βγάλετε τα χαζά συμπεράσματά σας… Σε καμία περίπτωση δεν ήσαστε καλύτεροι από εκείνη!... Κανείς δεν είναι καλύτερος από αυτόν που μπορεί να αναγνωρίζει και να φωνάζει ότι αγαπάει τον βούρκο, όσο και τα μυρωδιαστά ολόλευκα σεντόνια! Άιντε!

*~tiger lilious~*