~ Στρονγκ λαβ... (Λίμιτιντ Εντίσιον) ~

Ήρθες πάλι χθες στο γραφείο…
Με αργά βήματα έκατσες πάντα στην ίδια καρέκλα…
Σου χαμογέλασα.. Χαίρομαι όταν έρχεσαι..
Ήμουν απασχολημένη πολύ..
Δεν μίλησες..

Ένιωθα το βλέμμα σου να με ακολουθεί σε κάθε μου βήμα..
Ανέβαινα.. κατέβαινα... μιλούσα.. χαμογελούσα.. έδειχνα.. πίεζα διακριτικά το δεξί μου γόνατο…
Με ενοχλεί τελευταία.. το ξέρεις..
Το κατάλαβες.. Το είδα!
Τελείωσα και ήρθα κοντά σου..
Με έσφιξες όπως τότε..
Σου έφερα κάτι.. μου είπες..
Ήμουν σίγουρη τι…
Από τη στιγμή που σε είδα στην πόρτα.
Η ολ τάιμ κλάσικ σοκολάτα σου… Ποτέ δεν την άλλαξες..!
Αυτή η γάλακτος με τα αμύγδαλα που με πεθαίνει!
Πόσο καλά με ξέρεις…(κλικ)

και πόσο σε λατρεύω γι’ αυτό!
Ως πότε θα το κάνεις? …την ρώτησα…

…και τότε μου ζήτησε να σηκωθώ από την καρέκλα του γραφείου και έκανε την κίνηση που με σκλαβώνει..
Χτύπησε απαλά τις παλάμες της στα γόνατά της… (κι ας μην αντέχουν πλέον το βάρος κανενός…) έδωσε το σήμα κατατεθέν για αγκαλιά από τις λίγες…
…μόνο που πια, μια παραλλαγή της έχω εφεύρει..
Γονάτισα μπροστά της και το κεφάλι μου εναπόθεσα εκεί που μου έδειχνε…
Τα χέρια μου τύλιξα στη μέση της και αφέθηκα… ακούγοντας την να ψελλίζει…
-Θα το κάνω αυτό μέχρι όσο αντέχω να το κάνω…
Kαι δεν νομίζω να είναι για πολύ ακόμη…

Τινάχτηκα!
Κέντρισα το βλέμμα μου στο δικό της και την παρακάλεσα να μην το ξαναπεί αυτό…
Μου χαμογέλασε με μια ανατριχιαστική ηρεμία και με το χέρι της έβαλε πάλι το κεφάλι μου στα γόνατά της…
Δεν κράτησε για πολύ όμως…

Ν Τ Ρ Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ν Ν Ν Ν ……

Με το ζόρι σηκώθηκα και απάντησα…
Την είδα να κατευθύνεται αργά προς την πόρτα…
--Θέλεις να σου καλέσω ταξί? ..την ρώτησα… περιμένοντας την γνωστή της απάντηση…

-Και αυτά τι τα έχω?! …(δείχνοντας τα κουρασμένα πόδια της)…
Όσο βαστάνε ακόμη θα…
Τη σοκολάτα σου να φας!
Αν είμαι καλά θα σου φέρω και την επόμενη εβδομάδα!...

--Θα είσαι γιαγιά!
Πάρε με τηλέφωνο μόλις φτάσεις!!!
Σ’ αγαπ...

..Είχε ήδη κλείσει την πόρτα…
~tiger lilious~