BOoOo..

Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

~ Χαμογελάς..; ~


Χαμογελάς;
Χαμογελάει η ψυχή σου;
Το είναι σου;
Η ύπαρξη σου όλη;

Κλείνω τα μάτια..
Κάν’ το κι εσύ..

Εισπνέω δυνατά να πλημμυρίσουν τα πνευμόνια αέρα φωτεινό.
Μένω λίγο…
και φφΦΦΦΟΥΟΥουουου
Το βγάζω με ένταση.
Ξερνάω ότι με αηδιάζει..
Το πετάω μακριά.
Κάν’ το σου λέω κι εσύ..
Πιάνει!
Όχι πάντα, ξέρω..
Αλλά έχει κάπως πλάκα αυτού του είδους η κάθαρση.

Ακούω τα τζιτζίκια.
Αφοσιώνομαι στα πράσινα φύλλα των δέντρων στην αυλή
και ξεχνιέμαι..
Τρέχει η σκέψη και σκοντάφτει σ’ αυτό:

Δεν έχω μάθει να τρέφομαι σωστά.

Ή μάλλον, ξεχνάω…
Μου αρέσει να ξεχνάω.
Με βολεύει.
(όλους μας βολεύει..)

Νομίζω πως διψωπινάω..
Ανοίγω ντορίτος και παγωμένη μπύρα.
Για μια στιγμή τα τρώω και με τρώνε.
Μετά.. απλά δεν με νοιάζει!
Μου αρέσει το εύκολο.
Θα ‘ναι άραγε εύκολος ο τρόπος που θα πεθάνω κάποια στιγμή;
Χωρίς ταλαιπωρία και εξαθλίωση.
Ντάξει… είναι και στο χέρι μας θα μου πεις..

Πλάκα που έχουμε πάντως..

Ανθρωπίσκοι…
Άνθρωποι
και Ανθρωπάρες…

Συνύπαρξη και αδιαφορία παράλληλα.

Τις περισσότερες των φορών,
προσπαθώ να μπαίνω στην θέση των άλλων.
Να νιώσω τι σκέφτονται..
Πως βλέπουν τα πράγματα.
Είναι απίστευτα εξαντλητικό..
και συνήθως δυστυχώς απογοητευτικό..
Αλλά κάθε φορά το ξανακάνω με την ίδια όρεξη
κι ας βρίσκω τοίχο.

Πραγματικά είναι τρομερά εθιστικός ο συνδυασμός,
αμπελοφιλοσοφίας, ντορίτος, μπύρας, τζιτζικιών και πράσινων φύλλων!

ΠαΛi_νδρόμηση for sure!

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

~ Πιούκ...!~



Ο καθένας την ζωούλα του μωρέ...

Ο καθένας την ζωούλα του...


Πιστό Λi στον κρόταφο που χρειαζόμαστε ώρες ώρες!

Σάββατο 16 Απριλίου 2016

~Γαλήνη φάση...~



Ελληνικός διπλός σκέτος,
μπας και ισιώσει καθόλου το κεφάλι
απ’ τα χθεσινοβραδινά αγγουροχέντριξ.

Αδυναμία διαχείρισης
οποιασδήποτε επαγγελματικής υποχρέωσης…
Τα τιμολόγια και τα δεκάδες χαρτάκια ας περιμένουν.

Στατικότητα στην καρέκλα του γραφείου
και νωχελικό κούνημα χεριού
μόνο για το πήγαινε – έλα του καφέ.

Τεράστιο εσωτερικό χαμόγελο..
«Γαλήνη φάση»…


Γιατί έτσι..


ΕγκεφαΛiκή παράλυση

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

~ Συναισθηματικοεγκεφαλικά αδιέξοδα...! ~


Τον πήγαιναν.. τον έφερναν.. και πίσω τον γυρνούσαν!
Αυτό γίνεται στο μυαλό μου.
Μια αέναη παλινδρόμηση συναισθημάτων & σκέψεων.

Πολύ συχνά τελευταία!

Πόσο κουραστικό αυτό?!
Και ταυτόχρονα πόσο απολαυστικό…?
Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται!

Απολαυστικό γιατί σε βγάζει από την αδράνεια,
ανοίγοντας ντουλαπάκια στο πίσω μέρος του μυαλού σου,
που είχες ερμητικά κλειστά για καιρό.
Σε κρατάει σε εγρήγορση ρε παιδί μου!

Νομίζεις στιγμές-στιγμές,
πως θα σου βγει η καρδιά απ’ το στόμα!
Για τέτοια ένταση μιλάμε…
Τόση, που μόνο δυο-τρία Hendricks
…με ότι αυτό συνεπάγεται τέλος πάντων…

Run Λila Run!

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

~ Θέλω να την σπάσω...!! ~


Έχω φάει τεράστιο σκάλωμα με την τέντα της απέναντι,
που εδώ και κάνα τριάρι μήνες την έχει κατεβάσει
και μου κόβει την θέα απ’ τα βουνά…

Κάθομαι νεκρή μετά απ’ την δουλειά,
αργά το μεσημέρι στον καναπέ και πίνω τον καφέ μου…
Όπως κάνω όλα τα τελευταία χρόνια σ’ αυτό το σπίτι..
Και ξαφνικά η σενιόρα Σούλα μου το απαγορεύει!!!
…Γιατί της καύλωσε μια μέρα
να κατεβάσει αυτή την γαμημένη την τέντα!
Που ποτέ… μα ποτέ δεν κατέβαζε πριν…

Ποτέ όμως!!!

Ντάξει… δικαίωμά της, δεν λέω…
Αλλά «θέλω να την σπάσω»!!
Και την τέντα και την ιδιοκτήτρια αυτής…

Θέλω τα βουνά μου πίσω..!

Δεν έχει νόημα αλλιώς..

Σπαράζω μέσα μου..
Με νιώθεις??!

Μου Λiώνει το μυαλό η όλη φάση…

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

~ Στιούπιντ Ριάκσιονς!! ~



Βρε κωλοεγωιστικό – ωχαδελφιστικό «εγώ» μου…
…που στιγμές-στιγμές με κυριεύεις…
…γιατί δεν κάθεσαι στ’ αυγά σου, μου λες;;;

Τι σκατά θες;;;

Το ξέρεις πως πας γυρεύοντας
να τα διαλύσεις όλα;;

Γιατί δεν νοιώθεις ρε;!

Κιουριόσιτι κιλς δε κατ λένε…
Δεν βγήκε τυχαία..

Για ψάξε κάνα τοίχο γύρω σου..
..και κάνε καμιά στούκα γερή
μπας και μπουν λίγο σε τάξη
οι χαοτικές σου σκέψεις…

Άντε γιατί πολύ με κούρασες…!

“Stupid reactions from damaged minds”

Παντού όμως…!!


ΠαρτάΛi ολκής

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

~ Ινάφ...! ~


Ρε 'συ ανώτερη δύναμη εκεί "πάνω"...
το 'χεις τερματίσει πρωινιάτικα!!!

Μια σύννεφα βαριά και σκοτεινά...
...Mια φουλ ήλιος υπέρλαμπρος!

..Σύννεφα γκριζόμαυρα...
...εκτυφλωτικός ήλιος...

Τι παίζει??? (κλικ)

Έπιασες το dimmer στο χέρι
και το στριφογυρίζεις ανελέητα??

Το νου σου!

Δεν μ' αφήνεις ν' αποφασίσω,
τι διάθεση να φορέσω σήμερα!

Ήλιος...! Μουδιασμένο χαμόγελο κι έτσι...
Συννεφομουνταμάρα... Ξινίλα και ξενέρωμα..
Κλαυσίγελος φάση..

Ινάφ!!!

Λiγο γκρι ακόμη
και γονάτισα..

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

~ Σκατοφάσεις... ~


Πω ρε φίλε φιάσκο,
όταν σου σκάνε στο μυαλό κάτι φάσεις χαοτικές
και σε γονατίζουν σαν καρατιές στο δόξα πατρί…

…Και εκεί που είσαι «κάπως οκέι»,
Μετατρέπεσαι σε κάτι «μη οκέι»…!
σ’ αυτούς που διαρκώς ρωτάνε..
 ..τι σε απασχολεί;;;
Μίλα.. βγαλ’ το από μέσα σου!

Μα έλα που δεν βγαίνει!
Έχει κατσικωθεί στο μυαλό
και σου το λιώνει σιγά-σιγά..

..Και το υπεραναλύεις ξανά και ξανά,
αλλά μηδέν εις το πηλίκο!
Και για μια ακόμη φορά,
κάνεις τα συναισθήματά σου κουβάρι
και στοχεύεις το καλάθι των αχρήστων…

«Υπερανεπτυγμένοι πνευματικά.
Καθυστερημένοι συναισθηματικά.»
Αυτό είμαστε!

συναισθηματοστροβιΛiσμός φάση

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

~ Σουρπράιζ..! ~


Αμ δε!
Θα σε βρουν αυτά.
Όπου και να πας..
Ότι και να κάνεις …
…και θα σε πετύχουν και στην πιο άκυρη φάση έβερ…!
…και θα ‘ναι τόσο δυνατή η γονατιά
στα μούτρα που θα φας…
…που θα φέρουν οι χάντρες σου σαρανταδυό στριφλιόρες!
Και άντε μάζεψε τον μετά αυτόν τον “χαμό”!
Εκεί να σε δω τι θα πεις και πως θα το χειριστείς!
Ω ρε μάνα μου σκηνικά απείρου κάλλους…
Όχι που νόμιζες πως τα σενάρια
στις χαζοταινίες που έβλεπες δεν στέκουν!
Χα!
Για να σε δω…

ΘεατριΛiκια τιτανομέγιστα.

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

~ Φίλιν' φάκιν' χάι! ~


Λυσσάω για κάτι νύχτες ολκής…
που το λιώσιμο στο μεγάλο παλετοκρέβατο της βεράντας του 5ου,
με κάνει να νιώθω, πως θα πάθω ρήξη στομάχου
απ’ τον ολέθριο συνδυασμό   «γέλιο – φαΐ – πιόμα»
με τους υπερλατρεμένους & υπέρλαμπρους εγκέφαλους – φίλους μου.
Μπρέινστόρμινγ ατελείωτο…
Αγνοώ τα πάντα γύρω..
..είμαι μόνο εκεί..
..σ’ αυτές τις στιγμές που δεν θέλω να τελειώσουν.
Ξεχνάω πως είμαι απλά σπίτι, στο κέντρο της πόλης.
Η θέα απ’ τα φωτάκια των χωριών κατά μήκος των Αγράφων…
…οι χόμεϊντ πίτσες & οι ανυπέρβλητες γλυκάρες…
…οι φουλ παγωμένες μπύρες…
... οι ατάκες που εναλλάσσονται τόσο διαολεμένα γρήγορα
και  τραβιούνται απ’ όλους μέχρι να ξεχειλώσουν και
να περάσουμε  στον βιασμό του επόμενου θέματος…

Αστική ραστώνη(κλικ)  πασαλειμμένη με μια ιδέα από διακοπές φάση…

Πωωω… μυρίζει θεΐλα…!

ΜπυροκοίΛi τούμπανο..

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

~ Σικ οφ ιτ ολ... ~


 Περίεργοι άνδρες &
   περίεργες γυναίκες…

…που μια μόνο απειροδυνατή μπουνιά στο στομάχι αρκεί,
    για να τους επαναφέρει το χαμένο σήμα στον εγκέφαλο.


ξυΛiκι

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

~ Απαλεψία φουλ! ~

 
Τ’ ακούω… το ξαναματακούω…
..ουρλιάζω δυνατά τους στίχους..
..και ναααα οι απανωτές καρατιές στον εγκέφαλο!
…και δωσ’ του να κυλάνε οι μπογιές οι μαύρες, 
απ’ τα μάτια ίσα με το σαγόνι…
Είμαι ε λιτλ μπιτ φράτζαϊλ γαμώ το κέρατο! Σόρυ…


«Σαμ ντέι»!!!

Αυτό το σαμ μας έφαγε…

..και τρέχουν οι μέρες.. οι μήνες.. τα χρόνια..
..και ‘μεις ακόμη περιμένουμε αυτή τη γαμιο «σαμ ντέι»…
Κι όταν μας πιάνουν οι απαλεψίες και οι κα(υ)λοσύνες μας…
τότε συνειδητοποιούμε πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα…
Καμιά φορά τόσο…
…που απλά κάνουμε γαργάρα αυτές τις ημιτελειωμένες σκατοκαταστάσεις,
που σου-μου στύβουν το μυαλό ώρες-ώρες…
…τις καταπίνουμε.. και σκάμε!



Επιλογές είναι αυτές…

Το κόβω εδώ, πριν γίνω σαπιομελό…

Καλή ξεκαυΛiαση… (αμ δε…!) :/


Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

~ Άφτερ λάφτερ καμς... ~



Ρε κουλ θινκ πανάθεμα σε!
Μπας και μετατράπηκες σε κουνούπι ψες βράδυ
και σφύριζες αδιάφορα τάχα μου – τάχα μου γύρω από τ’ αυτί
και μετά μου την σβούριξες την τσιμπιά σου στη γάμπα
και μου γάζωσες και τα πλευρά!?


Μ’ έφαγες!

Αλλά δε σε κυνήγησα…

Όοοοχιιιι…
Κι ας μου ήπιες το αίμα!
Χαλκομανία στον τοίχο δεν σε έκανα!
Γιατί ξέρω… θα το ευχαριστιόμουν τρελά στην αρχή!!
Και θα γελούσαααααα… Ναιιιι…!!!

Αλλά μετά???...

Φιάσκο μετά!

…κάπου στις τριάντα φορές απ’ το πρωί!!!
Τζίζζζζους Κράιστ…
Σκάω και την ακούω.
Θα της έχουν ρουφήξει κι αυτής το αίμα …
Κάτι θα ξέρει καλύτερα!
Πφφφφφφφ….
Την αφήνω στο ριπίτ και πάω να κρύψω τη σκοτώστρα…




Ααααα ρε σκαμπίΛi που σου-μου-μας χρειάζεται…!!!

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

~ Πτηνομαχίες...~


Στέκομαι στο νεροχύτη και πλένω το μπρίκι
εδώ και δέκα λεπτά νομίζω,
με το βλέμμα κολλημένο έξω απ' το παράθυρο...
...στον ακάλυπτο.

Σ' ένα περιστέρι.

Τον Ρούλη συγκεκριμένα.
Που κυνηγάει ένα άλλο.
Τον Μένιο αν διακρίνω καλά...
...και με μανία και μίσος,
του τσιμπάει ασταμάτητα το κεφάλι,
προσπαθώντας "λογικά" να του πάρει το σκαλπ.
Τι άλλο?!
Πρέπει να την έπεσε στην Νούλα
την περιστέρα του Ρούλη...
...Δεν εξηγείται αλλιώς τόσο μένος!

Πόσο σιχαίνομαι τα περιστέρια...
Ποντίκια με φτερά!
Πάντα με θυμάμαι να τα πλησιάζω ήρεμα
και να τους κάνω ασκήσεις πανικού!

Πραγματικά παίζει να μου τα' χουν μαζεμένα
και μ' εκδικούνται τώρα όλα μαζί...

Έχουν καταχέσει όλη την βεράντα το φελέκι μου!

Ινάφ ιζ ινάφ!

Θέλω ν' απλώσω ρούχα λέμε!

όχι άλλη κουτσουΛΙα!