BOoOo..

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

~ Καρυδάκι... να κεράσουμε?! ~


Πήγα στο σπίτι στη λίμνη πριν κάποιες μέρες.
Καρφωμένο σε μια πλαγιά μέσα στα έλατα.
Χάνεται το βλέμμα…
Όλα γαλήνια..
Όχι πολύς κόσμος..
Αντί να σπάσω αυγά κόκκινα, έσπασα καρύδια…
Απ’ αυτά τα ωραία που η γιαγιά σε σακί μου έδωσε..

Πύρινο σαν λάβα καυτή καρύδι έχεις δει?
Εγώ ναι…
Πέταξα ένα μέσα στη φωτιά και δεν έσκασε…!
Δεν έκανε τίποτα…
Μόνο μια καρδιά από πύρινο έντονο πορτοκαλί έγινε, διαγράφοντας τέλεια όλες τις φλέβες του καρυδότσουφλου…
Ψήθηκαν μέτωπο και μάγουλα παρατηρώντας το..

Την επομένη περπάτησα λίγο πολύ…
(Όχι πολύ λίγο! Έχει διαφορά...!)
Μέσα σε δρόμους χωρίς αφσσσαλτ… αφφσσσ.. τς! ΑΣΦΑΛΤΟ.. στρωμένους..
Το τι συνάντησα, το κόβω χλωμό να καταφέρω να σου περάσω μέσα από απλές (περι)γραφές… γιατί έστω ότι πιστεύω αυτό που λένε κάποιοι: Μια εικόνα χίλιες λέξεις… τότε πραγματικά δεν ψήνομαι να γράφω μέχρι το 3010! (…και βάλε..)
Παντού ανάσα καθαρή και ήχοι δάσους αδιανόητοι..
Τα πνευμόνια έπαθαν σοκ! Ναι…
Πήρα ένα τσιγάρο ν’ ανάψω και σκάλωσα...
Το έβαλα πάλι στην 4η σειρά από αριστερά στην κασετίνα και πίσω στην εσωτερική τσέπη του παλτού και έκανα 5-6 σβούρες γύρω απ’ τον εαυτό μου…
Το ίδιο (..και καλύτερα) την άκουσα!

Φτάνω στην άκρη της λίμνης..
Δίνω κάτι χρήματα σε ένα «ον» που την είχε δει ράμπο μάλλον.. (μα! κορδέλα κόκκινη στο μέτωπο και αθλητικΙΑ φανέλα.. και εγώ ντυμένη σαν κρεμμύδι??!!! Τι να πεις!) ..και παίρνω ένα ποδήλατο.. που αντί για ρόδες είχε κατισανβαρκες..
(ε.. περίπου.. Βάλε φαντασία!).
Μπαίνω στη λίμνη και αρχίζω πετάλι…
Ανέβηκε τόσο η στάθμη του νερού φέτος, που δίπλα μου έβλεπα κορυφές δέντρων, κολωνάκια φωτιστικά με τις μπάλες τους μόνο εκτός νερού… στύλους της δεη μέχρι την μέση!
…Κι ενώ έχω φτάσει αρκετά μέσα και σταματάω να ποδηλατώ(!), τεντώνω τα πόδια μου στα κατισανβαρκες, λιάζομαι σαν σαύρα και μασουλάω καρύδια από την δεξιά εξωτερική τσέπη που παλτού μου… σκέψεις μαύρες κι άραχνες έρχονται να διαλύσουν την φάση…!
Σκέψου λέει να πατήσει κάποιος το “on”στον διακόπτη για τα φωτιστικά κολωνάκια που κάποτε ήταν εκτός λίμνης… και τώρα πια φουλ εντός…!
ΨΨψψψψψψ!!! Φιάσκο!
Ολοκαύτωμα!
Ψητή τάιγκερ σε υδροποδήλατο!

Δεν ξέρω τελικά αν βγήκα ποτέ από τη λίμνη.
Ούτε πως γράφτηκαν αυτά εδώ.
Πάντως όπως και να ‘χει.. ήταν σου λέω άλλη διάσταση!

Και για να σε προλάβω πριν ρωτήσεις…
Κάποιος Νίκος την οραματίστηκε και δημιούργησε τελικά την λίμνη αυτή.. Πλαστήρας ναι.. ναι..
Μεγάλο μυαλό ε?..
Αλάνης..!














 
Καρυδάκι, να κεράσουμε?!


~τάιγκερ λι της λι και του ους ~

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

~ εφτα απριλη δυο χιλιαδες πεντε ~



Εφτά Απρίλη Δυο χιλιάδες πέντε.

Εφτά και τέσσερα… έντεκα..
και δυο χιλιάδες πέντε
ίσον
δυο χιλιάδες δεκάξι… πληγές σ’ όλο μου το σώμα άνοιξες τη μέρα εκείνη…
Σε δυο χιλιάδες δεκάξι αιώνες θα γίνουν όλα πάλι όπως πριν…

Τι με νοιάζει όμως εμένα μέχρι τότε…
Και σ’ αυτούς που δεν σε ξέρουν καν, λείπεις…

Γενικά είμαι καλά και χαμογελάω..
Αφού κάθε στιγμή στο λέω..

Έχει δυνατό ήλιο σήμερα..
Και τότε είχε..
Δεν ξέρω τι μου έχει λείψει περισσότερο..

Αλλά τι λέω..

Εκείνη η αγκαλιά.. που έκανε τις χερούκλες σου να τυλίγονται δυο φορές γύρω μου!!!

Θα τα πούμε εμείς…

~ Λι ~