BOoOo..

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

~Liquid Dance... ή αλλιώς.. Το Ξέπλυμα...~


Δεν σταμάτησε να βρέχει όλο βράδυ… 
Ένας χορός από σταγόνες πάνω στη σκεπή 
προσπαθεί να την νανουρίσει… 
αλλά μάταια μάλλον… 
Αρνείται πεισματικά να κλείσει τα μάτια… 
Αρέσκεται στο να ακούει την “αυτοκτονία” της κάθε ψιχάλας ξεχωριστά… 
χωμένη κάτω από τα σκεπάσματά της.. 
Για λίγο χάνεται στο ταξίδι του νου… και βυθίζεται σε αναμνήσεις.. 
Θυμάται τότε που είχε κάνει κάτι, που ο καθένας θεωρεί ηλίθιο… 
(αλλά κατά βάθος όλοι θέλουν να το νιώσουν).
..Κλασσική σκηνή ταινιών παλιού κινηματογράφου… 
Χορεύοντας με τη βροχή λοιπόν! 
Δυνατές ψιχάλες να μαστιγώνουν καθετί που συναντούν στη λήξη της πορείας τους… 
Στέγες.. δέντρα.. παγκάκια.. “εκείνη”… 
Περπατούσε σιγά και άφηνε καθεμία σταγόνα να μουσκεύει τα ρούχα της.. το δέρμα της.. την ψυχή της…! 
Να την “ξεπλύνει”..! 
Έπαιρνε βαθιές και έντονες εισπνοές, 
για να γεμίσουν τα πνευμόνια και το μυαλό της από τη μυρωδιά της γης… του χώματος.. 
Χέρια ανοιχτά και γλώσσα έξω που και που…! 
Έρωτα με το Θείο αυτό φαινόμενο! 
Και έτσι… με τις τόσο όμορφες εικόνες πίσω από τα μάτια της..  
ψιθυρίζει μια μελωδία που της ήρθε στο νου…(κλικ)
…If the rain comes
They run and hide their heads.
They might as well be dead…
Rain, I don’t mind…
…Και αφήνεται σ’ένα γλυκό ύπνο, να ξεκουράσει το σώμα και το πνεύμα της…

~tiger lilious~

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

~ Περί φούσκας... το ανάγνωσμα! ~


Είναι μια φούσκα…! 
Σαπουνόφουσκα για την ακρίβεια… 
Μια σαπουνόφουσκα που μόλις βγήκε από το αντίστοιχο παιχνίδι μιας μικρής, 
της οποίας η μαμά αγανακτισμένη φωνάζει που ξεχνιέται στη μέση της πλατείας… 
απορροφημένη στον φούσκινο κόσμο της!!! 
Τις φτιάχνει… και τις κυνηγάει μετά… 
Χα! Εκείνη δεν κατάφερε να την πιάσει! 
Ήταν πιο γρήγορη από τα δάχτυλα της μικρής… 
Έβλεπε όλες τις άλλες φούσκες να εκρήγνυνται σαν μικρές βόμβες, αλλά αυτή εκεί! 
Σταθερά και αμείωτα! 
Γυαλιστερή και μικρή.. όλο και πιο ψηλά ανέβαινε… 
Τόσο, ώστε να ξεφύγει εντελώς από τα μάτια της μικρής, 
η οποία είχε κιόλας εγκαταλείψει το φουσκόκοσμό της , μιας και το υγρό της χύθηκε.. 
Συγκρούστηκε με ένα περαστικό καθώς είχε το κεφάλι της ψηλά 
και παρακολουθούσε την πιο ατίθαση φούσκα που είχε δημιουργήσει, να εξαφανίζετε… 
Αστεία εικόνα…!
“Εκείνη” λοιπόν… σίγουρη πια πως δεν κινδυνεύει να γίνει ένα με την παλάμη της μικρής, 

αρχίζει να κόβει σιγά σιγά ταχύτητα και να … κατεβαίνει ξανά προς τα κάτω!!! 
Περίεργο;; 
Όχι! 
Έχει κάτι όμορφο στο νου της…! 
Πετάει πάνω από σκεπές, ταράτσες… και εντοπίζει το σπίτι που ήθελε! 
Χαμηλώνει και άλλο και γλιστράει μέσα από το παράθυρο. 
Κάνει δυο-τρεις σβούρες μέσα στον τόσο αγαπημένο χώρο… 
Όλα εκεί… στη θέση τους… 
Ξαφνικά νιώθει ένα όγκο εικόνων και αναμνήσεων να την φορτώνουν τόσο μα τόσο πολύ… 
που δεν το αντέχει… θα εκραγεί! 
Κρατιέται όμως!! 
Γρήγορα φεύγει από εκεί και… ΝΑΙ!! Είναι τυχερή… 
Ο “στόχος” εντοπίστηκε! 
Όρθιος μπροστά από τον πάγκο της κουζίνας… να ψήνει τον καφέ του… με μια υπέροχη μουσική υπόκρουση…
… There’s a place in the sun
For anyone who has the will to chase one.
And I think I’ve found mine…
So, close your eyes and…
Let me kiss you! …
Με τις ώρες το άκουγαν αυτό το κομμάτι…(κλικ)
Πετά και στέκεται στο ύψος των ματιών του… 

Ξαφνιάστηκε εκείνος… όμως δεν έκανε καμιά απότομη κίνηση… 
Χαμογέλασε και έκλεισε για λίγο τα μάτια… 
και αυτή… με μια απαλή κίνηση… πιο λαμπερή από ποτέ!... 
προσγειώθηκε στα χείλια του και… “πλουπ!” γίνανε για ακόμη μια φορά… ένα! 
Αυτό ονειρευότανε… και το πέτυχε… έστω και ως “φούσκα”…!

Υ.Γ.1 …Ε ναι! Ο καφές του τελικά φούσκωσε… χύθηκε… 

         αλλά εκείνος έμεινε ακούνητος…  
         με το χαμόγελο να παραμένει καρφωμένο στα χείλη του! 
        Και το μυαλό του να χάνετε στις ίδιες εικόνες και αναμνήσεις 
        με εκείνη…

Υ.Γ.2 Τς!…Φυσικά και την κατάλαβε!!! …


~tiger lilious~

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

~ Αφυπνίσου...! Αφού ξέρεις πως! ~


 Κρύβεται πίσω από τις λέξεις της 
και σε βλέπει να εστιάζεις το βλέμμα σου 
όλο και πιο πολύ πάνω της…
Βλέπει τις κόρες των ματιών σου να διαστέλλονται…
Δεν ξέρεις πως είναι εκεί… 
Πίσω από κάθε άλφα… σίγμα.. όμικρον.. 
Αναρωτιέσαι τι θα σκέφτεται όταν τα γράφει όλα αυτά… 
Ίσως και σαν κακογραμμένο παλιακό “άρλεκιν” να σου μοιάζουν… 
Αλλά κατά βάθος ξέρεις… 
Ξέρεις πως ο καθένας μας κρύβει μια τέτοια πτυχή μέσα του… 
…“Σκληρορομαντική” το όνομα που θα της ταίριαζε… Ε;… 
 ...Αφυπνίσου!
Αυτό… Τέλος .-

~tiger lilious~

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

~ Σαρανταεννέα καταθέσεις ψυχής... σε ανοιxτό λογαριασμό ~



Ντρέπεται… Ντρέπεται τόσο πολύ!!!
Αδυνατεί να περιγράψει το πώς νιώθει αυτή τη στιγμή… Ένα περίεργο πάντρεμα ντροπής και εγωισμού μέσα της.. Κάτι σαν αχαριστία…
Μόλις έλαβε αυτό που τόσο πολύ περίμενε… Με το που της το άφησε στα χέρια ο ταχυδρόμος… Τα δάχτυλα έχασαν κάθε έλεγχο και άρχισαν με λύσσα να σκίζουν τον φάκελο… και ναι! Επιτέλους είναι και δικά της..! Σαρανταεννέα πνευματικά παιδιά του…! Σαρανταεννέα κομμάτια της ψυχής του… Σαρανταεννέα στιγμές σκυμμένος πάνω σ’ ένα χαρτί… Παραδομένος σε σκέψεις, συναισθήματα, ενίοτε και μουσικές… Νιώθει ευλάβεια που τα κρατά… Που της τα εμπιστεύτηκε… Που κάποια από αυτά είναι γραμμένα μόνο για εκείνη… ΑΛΛΑ…. Εδώ είναι η στιγμή που νιώθει τόσο “μικρή”…! Που ντρέπεται περισσότερο από ποτέ… Γιατί; ….Γιατί έχει στα χέρια της και κομμάτια της ψυχής του… προς “κάποια άλλη ψυχή”… Πέρα από τη δική της… Είναι απολύτως λογικό, μιας και μιλάμε για μια “συλλογή” … αλλά … …ήταν μόνο για εκείνη και εκείνον όλο αυτό… Πόσο την πόνεσε να 'ξερε… και περισσότερο ντρέπεται που “τολμά” και νιώθει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που μια νότα “χαράς” η ίδια, δεν κατάφερε ποτέ να του χαρίσει… Όσο το συνειδητοποιεί… τόσο πιο βαθιά στην ντροπή βουλιάζει… και *διψάει.. σαν ψάρι στον βυθό… Κι ασφυκτιά…! Ασφυκτιά σαν συννεφάκι, μέσα στον καθαρό ουρανό! (*Δανεικό… Τρύπες).
Περίεργο συναίσθημα… Βασικά, ανυπόφορο!
Τα διαβάζει ξανά και ξανά… …
Τα ακούει ξανά και ξανά… …
Ένας κόμπος σφίγγει το λαιμό της.. ξανά και ξανά…

~tiger lilious~

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

~...Give me the words...~


In a Manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing
#
In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words
#
Oh give me the words
Give me the words
That tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the words
That tell me everything
#
In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrificed
#
So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing
#
Oh give me the words
Give me the words
That tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the words
That tell me everything
# # #

“ΔΕ ΦΙΑΣΚ !”


*Τινάζεται ιδρωμένη απ’ τον ύπνο της! Πάλι οι ίδιες μαλακίες γαμώτο… Το ίδιο όνειρο που την παιδεύει 2-3 νύχτες τώρα… Της τρυπάει το μυαλό.. Δεν το αντέχει.. Θα το προσπεράσει κι απόψε.. Πάει στην κουζίνα. Δεν ανάβει κανένα φως. Το κάνει τόσο μηχανικά πια! Ρομποτικές κινήσεις… Ανοίγει το ψυγείο και κατευθείαν το βλέμμα της μαγνητίζεται στο λαμπάκι που τρεμοπαίζει. Κολλάει.. Ξεχνάει τι ήθελε.. Νιώθει κάτω από τις πατούσες της τα παγωμένα πλακάκια και αυτό την επαναφέρει στην έρευνα του περιεχομένου του ψυγείου! Δυο μήλα, κέτσαπ, ένα αυγό, μια δαγκωμένη λάκτα, 3 μπύρες και 1 πιάτο με φαγητό, το οποίο δεν μπορεί να διακρίνει τι είναι! Κρέμεται από την πόρτα και σκέφτεται… Σπουδαία! Και… «κλαπ»! ..σβήνει και το μοναδικό φως του χώρου.. Φεύγει.. Κατευθύνεται πάλι προς το δωμάτιο.. Βάζει τυχαία ένα δισκάκι από αυτά που είναι πεταμένα γύρω να παίζει και σωριάζεται στο κρεβάτι μ’ένα τσιγάρο στο χέρι… Της απομένουν δύο ώρες μέχρι να φύγει για δουλειά… και απ’ ότι φαίνεται, να κοιμηθεί είναι χλωμό.. Και μένει εκεί.. Με το δισκάκι να έχει «πει» ότι είχε να πει… το πακέτο να έχει τελειώσει και αυτή να έχει κολλήσει αυτή τη φορά με το κόκκινο λαμπάκι της τηλεόρασης… Φιάσκο! :/

~tiger lilious~

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

~Τρεις σκηνές... χωρίς μουσικό μπακράουντ~


Σκηνή 1η:
Κάθεται στο γραφείο.. σαστισμένη.. με κολλημένα τα δυο της μάτια στην οθόνη του υπολογιστή.. να προσπαθούν να “ρουφήξουν” κάθε συλλαβή του μηνύματος που μόλις έλαβε… Ξεχνάει μέχρι και τα βλέφαρά της να κλείσει.. Ναρκωμένη… Κανένα μουσικό μπακράουντ (!)… Ο καφές έχει παγώσει…
… … …Κάποιες φορές δακρύζουμε άνευ λόγου
καρικατούρες της ανθρώπινης μας φύσης.
Σαν σε σκηνή, θεάτρου παραλόγου,
να μοιραζόμαστε στιγμές και παραισθήσεις… … …
Πάντα ένιωθε ένα δέος… μια ανατριχίλα κάθε φορά που λάμβανε κάτι δικό του.. Γιατί ξέρει σχεδόν πάντα τι κρύβεται πίσω από κάθε πρόταση… Κάθε λέξη που γράφει για εκείνη… Ξέρει τις σκέψεις του.. Τις εικόνες…

Σκηνή 2η:
Μέρα ηλιόλουστη έξω… “Μέσα” τους συννεφιά… Το κάθε λεπτό που κυλούσε, έπαιρνε μαζί του και έναν αναστεναγμό… Ήρθε η ώρα.. Αυτή μουδιασμένη φτάνει πρώτη… Πλησιάζει κι αυτός… Χάνονται μέσα σε στενά δρομάκια, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών… Ανταλλάζουν λίγες κουβέντες… Τρομερά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα… Βρίσκουν ένα καφενείο… τέσσερις – πέντε παρέες τριγύρω, αλλά αυτοί μέσα στη “φούσκα” τους… Δυο ψυχές τόσο εύθραυστες… Οι λέξεις αρχίζουν να “λιώνουν”… και οι μορφές τους επίσης… Σαν κομμάτι πάγου εκτεθειμένο στον ήλιο… Πονάνε.. Φεύγουν.. Προς διαφορετικές κατευθύνσεις ο καθένας… Ξέρουν καλά τι σημαίνει αυτό…

Σκηνή 3η:
Μισεί τον εαυτό της όταν σκέφτεται πως έχει πληγώσει κάτι που είχε τόσο ανάγκη…
Κάτι που έτρεφε το πνεύμα και την ψυχή της!... Δεν είχε όμως κι άλλη επιλογή… Ή μπορεί και να είχε… αλλά… Εγκλωβίζεται διαρκώς στις σκέψεις της και βαυκαλίζεται μέσα σ’αυτές… Σαν γαμψά νύχια που γδέρνουν μια τρυφερή επιδερμίδα ένιωσε διαβάζοντας και τον επίλογο του μηνύματός του, δανεισμένο από τους στίχους ενός ιδιαίτερα αγαπημένου τους γκρουπ… :
- Λυπάμαι που δεν ήτανε γραφτό να… πεθάνω στο πλάι σου…
Έκλεισε την οθόνη… και τα μάτια της… Ακούμπησε το κεφάλι στα χέρια της και…

~tiger lilious~

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

~ ".-Τι είναι αυτό; .-Αγάπη το λένε! -Παράτα με..." ~

.- Τι είναι αυτό;
- Δεν ξέρω… Δεν μπορώ να διακρίνω. Δεν φτάνει ως εκεί το βλέμμα μου.
.- Μα δεν είναι μακριά… Να το! Όλο και πλησιάζει…
- Ποιο; Τι πλησιάζει; Που;!
.- Δες πόσο εκτυφλωτικά λαμπερό είναι! Αχ… Τα μάτια μου!
- Έχεις τρελαθεί εσύ…! ….. Αλλά.. Ωχ! Κάτι αχνοφαίνεται!
.- Τι λες τώρα! Δες εδώ.. δες το! Μ’ έχει τυλίξει από την κορυφή ως τα νύχια! Είναι ζεστό.. απαλό… σαν μετάξι.. Υπέροχο!
- Σε εμένα γιατί δεν φτάνει…; Γιατί το βλέπω αδρά;.. Να σου πω.. Σε βλέπω έτσι με αυτό το λαμπερό χαμόγελο και ζηλεύω… Θέλω και εγώ να το νιώσω..
.- Ξέρεις; Μάλλον θα δυσκολευτείς πολύ να τα καταφέρεις… Ίσως και ποτέ σου! Είναι σκληρό… αλλά… Πάει μόνο εκεί που αυτό θέλει.. εκεί που είναι ήρεμα.. καθαρά… αγνά…
- Σε παρακαλώ… Άσε με να σ’ αγκαλιάσω… Ίσως στιγμιαία μ’ ακουμπήσει λίγο… Κοίτα!!! Εσύ το έχεις παντού!!! Ξεχειλίζεις… Πάνω σου, μέσα σου.. Παντού!...
.- Έλα… Έλα γρήγορα!
- Συγνώμη που σε σφίγγω!... Αλλά… Συγνώμη.. Τίποτα!!! Γιατί; … Σκατά!... Τι έκανα;… ΓΙΑΤΙ;;; Έφυγε, χάθηκε και από εσένα… Το τρόμαξα…
.- Δεν πειράζει… Σε εμένα θα ξαναέρθει... Με ξέρει καλά.. Εσύ κοίτα τι θα κάνεις!...
- Κάνε μου μια χάρη… Πες μου τι ήταν… Πως το λένε…
.- Σίγουρα θέλεις να μάθεις;…
- Σίγουρα
.- Αγάπη το λένε…
- Αγάπη;;;
.- Ναι…
- Φεύγω.. Θέλω να φύγω… Και πάλι συγγνώμη…
.- Και εγώ φεύγω… Πάω να το συναντήσω ξανά… Συγνώμη και από ‘μένα… Ίσως τα καταφέρεις…
- Π α ρ ά τ α   με…

~* tiger lilious *~

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

*~ She ~*


Ξέρω τα πάντα γι’ αυτή. Έχω μάθει…! Είναι μόνη της στον μικρόκοσμό της… Γεμάτος λάσπη… πούπουλα… και όνειρα… Τόσο εύθραυστα… Σαν κρυστάλλινο ποτήρι! Ανοίγει τα ψαλιδισμένα φτερά της και κάνει προσπάθειες να πετάξει λίγο πιο ψηλά απ’ όσο νομίζει πως μπορεί… Υπερεκτίμηση δυνάμεων λέγεται αυτό !... Μια τρύπα στο (λασπωμένο) νερό… Το αστείο είναι ότι… της αρέσει το όλο σκηνικό! Γουστάρει την λάσπη όσο και τα πούπουλα!!! Το διασκεδάζει και… απλά το κάνει! Γιατί έτσι!!! Δεν υπάρχουν τύψεις και ενοχές μέσα της… Δεν τα γνωρίζει αυτά τα συναισθήματα… Οι άλλοι της τα φυτρώνουν…!
Είπα στην αρχή ότι ξέρω τα πάντα για εκείνη… Αυτή από την άλλη… δεν ξέρει τίποτα για την ίδια της την ύπαρξη! Γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να ξέρει! Προτιμά να βλέπει σιγά σιγά την έκβαση της πορείας της και να κρατά ότι της κάνει κέφι! Για τα άλλα ούτε που την νοιάζει… Τα ξεχνάει! Τα πετάει στα σκουπίδια πίσω της… την έχω ακούσει πολλές φορές να λέει: Όσα ζω, τα περνάω από ένα «σουρωτήρι»… Όπως τα μακαρόνια μετά το βράσιμο… Χάνεται όλο το άχρηστο ζουμί… και κρατάω την ουσία… Μια ολόφρεσκη μακαρονάδα, που γουστάρω να «σκίσω» στο λεπτό!!! Έτσι κάνει… Ζει το καθετί που «πραγματικά» γουστάρει με μια ιδιαίτερη μοναδικότητα… Τόσο έντονα! Τόσο, ώστε να την ακολουθεί για αρκετό καιρό… Μην βιαστείτε λοιπόν να την κρίνετε και να βγάλετε τα χαζά συμπεράσματά σας… Σε καμία περίπτωση δεν ήσαστε καλύτεροι από εκείνη!... Κανείς δεν είναι καλύτερος από αυτόν που μπορεί να αναγνωρίζει και να φωνάζει ότι αγαπάει τον βούρκο, όσο και τα μυρωδιαστά ολόλευκα σεντόνια! Άιντε!

*~tiger lilious~*

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

" ΓΚΕΤ Ε ΛΑΪΦ ΡΕ! "


-Γιατί δεν μ’ αφήνεις στην ησυχία μου, μου λες?
-Γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ησυχία! Ποτέ σου δεν είχες, της λέει…
Θέλει να ουρλιάξει… Γυρίζει απότομα το κεφάλι και καρφώνει το βλέμμα της στο απέναντι ζευγάρι μάτια… ΡΕ… ΓΚΕΤ Ε ΛΑΪΦ!!!! Φωνάζει… Παρ’ όλο που ποτέ αυτή δεν το κατάφερε κάτι τέτοιο… Προτιμούσε πάντα να δανείζεται λίγο από τις ζωές των άλλων… Φίλων, γνωστών, αγνώστων… Είναι τραγικό αν το σκεφτείς.. Σαν αγρίμι που κάνει γύρους σ’ ένα κουφάρι που είναι στην κατοχή κάποιου άλλου αγριμιού, πιο δυνατού απ’ αυτό… Αλλά εκεί!... Περιμένει και επιμένει… Κάτι θα καταφέρει να αρπάξει για να κατευνάσει την πείνα του… Όχι να χορτάσει! Αυτό δεν γίνεται!... Της αγγίζει τα μαλλιά… Μπερδεύει τα δάχτυλα του μέσα… Τραβιέται απότομα εκείνη.. Το άγγιγμα μετατρέπεται αυτομάτως σε βίαιο τράβηγμα… Άθελά του! Εκείνη βγάζει μια κραυγή! Ορμά με μανία στα χείλη του… Τον φιλά με τόση δύναμη, που ματώνουν και οι δύο… και με μια ξαφνική στροφή, απαγκιστρώνεται από την αγκαλιά του και τρέχει μακριά… Πάντα έτσι έκανε… Τοποθετεί τα χέρια της σαν δυο παρενθέσεις στο στόμα της και του φωνάζει… ξανά… Γκετ ε λάιφ ρεεεε….! Αλλά δεν το κάνει γι’ αυτόν… Για να τ’ ακούσει αυτή το κάνει… Τρυπώνει μέσα στο διαμέρισμά της.. Δεν πατά τον διακόπτη.. Έτσι στα σκοτεινά βουλιάζει στον καναπέ της, χωρίς καν να βγάλει το φόρεμα και τα τακούνια της… και… μένει εκεί για πάντα… Μ’ ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο να κρέμεται από τα ματωμένα της χείλη…

*~tiger_lilious~*