Δεν σταμάτησε να βρέχει όλο βράδυ…
Ένας χορός από σταγόνες πάνω στη σκεπή
προσπαθεί να την νανουρίσει…
αλλά μάταια μάλλον…
Αρνείται πεισματικά να κλείσει τα μάτια…
Αρέσκεται στο να ακούει την “αυτοκτονία” της κάθε ψιχάλας ξεχωριστά…
χωμένη κάτω από τα σκεπάσματά της..
Για λίγο χάνεται στο ταξίδι του νου… και βυθίζεται σε αναμνήσεις..
Θυμάται τότε που είχε κάνει κάτι, που ο καθένας θεωρεί ηλίθιο…
(αλλά κατά βάθος όλοι θέλουν να το νιώσουν).
..Κλασσική σκηνή ταινιών παλιού κινηματογράφου…
Χορεύοντας με τη βροχή λοιπόν!
Δυνατές ψιχάλες να μαστιγώνουν καθετί που συναντούν στη λήξη της πορείας τους…
Στέγες.. δέντρα.. παγκάκια.. “εκείνη”…
Περπατούσε σιγά και άφηνε καθεμία σταγόνα να μουσκεύει τα ρούχα της.. το δέρμα της.. την ψυχή της…!
Να την “ξεπλύνει”..!
Έπαιρνε βαθιές και έντονες εισπνοές,
για να γεμίσουν τα πνευμόνια και το μυαλό της από τη μυρωδιά της γης… του χώματος..
Χέρια ανοιχτά και γλώσσα έξω που και που…!
Έρωτα με το Θείο αυτό φαινόμενο!
Και έτσι… με τις τόσο όμορφες εικόνες πίσω από τα μάτια της..
ψιθυρίζει μια μελωδία που της ήρθε στο νου…(κλικ)
…If the rain comes
They run and hide their heads.
They might as well be dead…
Rain, I don’t mind…
…Και αφήνεται σ’ένα γλυκό ύπνο, να ξεκουράσει το σώμα και το πνεύμα της…
~tiger lilious~
