-Γιατί δεν μ’ αφήνεις στην ησυχία μου, μου λες?
-Γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ησυχία! Ποτέ σου δεν είχες, της λέει…
Θέλει να ουρλιάξει… Γυρίζει απότομα το κεφάλι και καρφώνει το βλέμμα της στο απέναντι ζευγάρι μάτια… ΡΕ… ΓΚΕΤ Ε ΛΑΪΦ!!!! Φωνάζει… Παρ’ όλο που ποτέ αυτή δεν το κατάφερε κάτι τέτοιο… Προτιμούσε πάντα να δανείζεται λίγο από τις ζωές των άλλων… Φίλων, γνωστών, αγνώστων… Είναι τραγικό αν το σκεφτείς.. Σαν αγρίμι που κάνει γύρους σ’ ένα κουφάρι που είναι στην κατοχή κάποιου άλλου αγριμιού, πιο δυνατού απ’ αυτό… Αλλά εκεί!... Περιμένει και επιμένει… Κάτι θα καταφέρει να αρπάξει για να κατευνάσει την πείνα του… Όχι να χορτάσει! Αυτό δεν γίνεται!... Της αγγίζει τα μαλλιά… Μπερδεύει τα δάχτυλα του μέσα… Τραβιέται απότομα εκείνη.. Το άγγιγμα μετατρέπεται αυτομάτως σε βίαιο τράβηγμα… Άθελά του! Εκείνη βγάζει μια κραυγή! Ορμά με μανία στα χείλη του… Τον φιλά με τόση δύναμη, που ματώνουν και οι δύο… και με μια ξαφνική στροφή, απαγκιστρώνεται από την αγκαλιά του και τρέχει μακριά… Πάντα έτσι έκανε… Τοποθετεί τα χέρια της σαν δυο παρενθέσεις στο στόμα της και του φωνάζει… ξανά… Γκετ ε λάιφ ρεεεε….! Αλλά δεν το κάνει γι’ αυτόν… Για να τ’ ακούσει αυτή το κάνει… Τρυπώνει μέσα στο διαμέρισμά της.. Δεν πατά τον διακόπτη.. Έτσι στα σκοτεινά βουλιάζει στον καναπέ της, χωρίς καν να βγάλει το φόρεμα και τα τακούνια της… και… μένει εκεί για πάντα… Μ’ ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο να κρέμεται από τα ματωμένα της χείλη…
*~tiger_lilious~*
