~ Σαρανταεννέα καταθέσεις ψυχής... σε ανοιxτό λογαριασμό ~

Ντρέπεται… Ντρέπεται τόσο πολύ!!!
Αδυνατεί να περιγράψει το πώς νιώθει αυτή τη στιγμή… Ένα περίεργο πάντρεμα ντροπής και εγωισμού μέσα της.. Κάτι σαν αχαριστία…
Μόλις έλαβε αυτό που τόσο πολύ περίμενε… Με το που της το άφησε στα χέρια ο ταχυδρόμος… Τα δάχτυλα έχασαν κάθε έλεγχο και άρχισαν με λύσσα να σκίζουν τον φάκελο… και ναι! Επιτέλους είναι και δικά της..! Σαρανταεννέα πνευματικά παιδιά του…! Σαρανταεννέα κομμάτια της ψυχής του… Σαρανταεννέα στιγμές σκυμμένος πάνω σ’ ένα χαρτί… Παραδομένος σε σκέψεις, συναισθήματα, ενίοτε και μουσικές… Νιώθει ευλάβεια που τα κρατά… Που της τα εμπιστεύτηκε… Που κάποια από αυτά είναι γραμμένα μόνο για εκείνη… ΑΛΛΑ…. Εδώ είναι η στιγμή που νιώθει τόσο “μικρή”…! Που ντρέπεται περισσότερο από ποτέ… Γιατί; ….Γιατί έχει στα χέρια της και κομμάτια της ψυχής του… προς “κάποια άλλη ψυχή”… Πέρα από τη δική της… Είναι απολύτως λογικό, μιας και μιλάμε για μια “συλλογή” … αλλά … …ήταν μόνο για εκείνη και εκείνον όλο αυτό… Πόσο την πόνεσε να 'ξερε… και περισσότερο ντρέπεται που “τολμά” και νιώθει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που μια νότα “χαράς” η ίδια, δεν κατάφερε ποτέ να του χαρίσει… Όσο το συνειδητοποιεί… τόσο πιο βαθιά στην ντροπή βουλιάζει… και *διψάει.. σαν ψάρι στον βυθό… Κι ασφυκτιά…! Ασφυκτιά σαν συννεφάκι, μέσα στον καθαρό ουρανό! (*Δανεικό… Τρύπες).
Περίεργο συναίσθημα… Βασικά, ανυπόφορο!
Τα διαβάζει ξανά και ξανά… …
Τα ακούει ξανά και ξανά… …
Ένας κόμπος σφίγγει το λαιμό της.. ξανά και ξανά…

~tiger lilious~