BOoOo..

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

~ Περί φούσκας... το ανάγνωσμα! ~


Είναι μια φούσκα…! 
Σαπουνόφουσκα για την ακρίβεια… 
Μια σαπουνόφουσκα που μόλις βγήκε από το αντίστοιχο παιχνίδι μιας μικρής, 
της οποίας η μαμά αγανακτισμένη φωνάζει που ξεχνιέται στη μέση της πλατείας… 
απορροφημένη στον φούσκινο κόσμο της!!! 
Τις φτιάχνει… και τις κυνηγάει μετά… 
Χα! Εκείνη δεν κατάφερε να την πιάσει! 
Ήταν πιο γρήγορη από τα δάχτυλα της μικρής… 
Έβλεπε όλες τις άλλες φούσκες να εκρήγνυνται σαν μικρές βόμβες, αλλά αυτή εκεί! 
Σταθερά και αμείωτα! 
Γυαλιστερή και μικρή.. όλο και πιο ψηλά ανέβαινε… 
Τόσο, ώστε να ξεφύγει εντελώς από τα μάτια της μικρής, 
η οποία είχε κιόλας εγκαταλείψει το φουσκόκοσμό της , μιας και το υγρό της χύθηκε.. 
Συγκρούστηκε με ένα περαστικό καθώς είχε το κεφάλι της ψηλά 
και παρακολουθούσε την πιο ατίθαση φούσκα που είχε δημιουργήσει, να εξαφανίζετε… 
Αστεία εικόνα…!
“Εκείνη” λοιπόν… σίγουρη πια πως δεν κινδυνεύει να γίνει ένα με την παλάμη της μικρής, 

αρχίζει να κόβει σιγά σιγά ταχύτητα και να … κατεβαίνει ξανά προς τα κάτω!!! 
Περίεργο;; 
Όχι! 
Έχει κάτι όμορφο στο νου της…! 
Πετάει πάνω από σκεπές, ταράτσες… και εντοπίζει το σπίτι που ήθελε! 
Χαμηλώνει και άλλο και γλιστράει μέσα από το παράθυρο. 
Κάνει δυο-τρεις σβούρες μέσα στον τόσο αγαπημένο χώρο… 
Όλα εκεί… στη θέση τους… 
Ξαφνικά νιώθει ένα όγκο εικόνων και αναμνήσεων να την φορτώνουν τόσο μα τόσο πολύ… 
που δεν το αντέχει… θα εκραγεί! 
Κρατιέται όμως!! 
Γρήγορα φεύγει από εκεί και… ΝΑΙ!! Είναι τυχερή… 
Ο “στόχος” εντοπίστηκε! 
Όρθιος μπροστά από τον πάγκο της κουζίνας… να ψήνει τον καφέ του… με μια υπέροχη μουσική υπόκρουση…
… There’s a place in the sun
For anyone who has the will to chase one.
And I think I’ve found mine…
So, close your eyes and…
Let me kiss you! …
Με τις ώρες το άκουγαν αυτό το κομμάτι…(κλικ)
Πετά και στέκεται στο ύψος των ματιών του… 

Ξαφνιάστηκε εκείνος… όμως δεν έκανε καμιά απότομη κίνηση… 
Χαμογέλασε και έκλεισε για λίγο τα μάτια… 
και αυτή… με μια απαλή κίνηση… πιο λαμπερή από ποτέ!... 
προσγειώθηκε στα χείλια του και… “πλουπ!” γίνανε για ακόμη μια φορά… ένα! 
Αυτό ονειρευότανε… και το πέτυχε… έστω και ως “φούσκα”…!

Υ.Γ.1 …Ε ναι! Ο καφές του τελικά φούσκωσε… χύθηκε… 

         αλλά εκείνος έμεινε ακούνητος…  
         με το χαμόγελο να παραμένει καρφωμένο στα χείλη του! 
        Και το μυαλό του να χάνετε στις ίδιες εικόνες και αναμνήσεις 
        με εκείνη…

Υ.Γ.2 Τς!…Φυσικά και την κατάλαβε!!! …


~tiger lilious~

2 σχόλια:

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Πόσο μου θυμισε Tim Burton αυτή η ιστορία!
Τόσο γλυκόπικρη που κάνει τα χείλη σου να ζεματάνε απο τον βαρύ γλυκό ;)

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το "πλουπ" ήταν ότι πιο γλυκό έχω διαβάσει εδώ και πολύυυ καιρό... :)